çocuk gelir diye evde abur cubur bulunduran insan

mastor ukdesidir.

benim dedemdir.

her ne kadar sert ve otoriter birisi olsa da torunlarına pamuk prenses gibi bakar. bizim ne zaman geleceğini bilmediğinden de evde hep abur cubur bulundurur. kendi de sever abur cubur yemeyi, bizden de hiç bir şey kıskanmaz.*

ince ve çocuk ruhlu olduklarını düşünüyorum.

kalırsa eğer son kullanma tarihi geçmesin diye kendisi tüketecektir.

genelde şeker hastası olan yaşlılarımızın yemesi yasak oldugundan; “çocuklara” kılıfı ile kaçak temin ettikleri yiyeceklerdir. arada hayrına mahallede gözlerine kestirdikleri çocuklara ikram edilir. karşılığında bakkaldan sigara ekmek vs aldırılır.

doğrusunu yapan insandır. sonuçta içimizde de bir çocuk var.

abur cubur ile beslenen çocuklara iyilik yapılmadığı gerçeği altında bence sırf sevilmek istediği için bencilce davranan ve çocukları rüşvetle manipüle etmeye çalışan insandır.

acımasız gelebilir ama çocukların giderek obez olduğu bir dünyada çocukların sağlığı kırmızı çizgimiz olmalı.

sırf dedesi ona çikolata veriyordu diye dedem benim için kötü bir şey yapar mı diye düşünüp bir ömür şekerli çikota benzeri ürünleri yiyecek insanlar var.

(bkz: çay veren insan hiç kötü olur mu)

valla eğer eve abur cubur alırsam çocuk gelmesini beklemem yerim. o yüzden almıyorum.