dayanabileceğimizi sandığımızdan fazlasına dayanabiliyoruz

insan bazı durumlarda kendisini sağa sola atmak ve fırlatmak; artık dayanamıyorum diye işaret parmağını tehditvari hareketlerle meçhul sonsuzluğa savurmak; kimi zaman da savrularak yok olmak gibi isteklere sahip olabiliyor. evrende birer ürünmüşüz gibi sürekli dayanıklılık testine maruz kalıyoruz. tamam dayanıyor insan bir şekilde her şeye ancak duygu çıktısı kişi ben ben miyim? neler oluyor bize, yine neler oluyor canım, neler oluyor sana, bana neler oluyor? işte bilinmez işler bunlar hep.
acaba ben bu tanımda ne dedim? bakın nasıl başladım nasıl devam ettim. işte bilinmez.

sevgili ahterbin (yazar) ukdesidir.

fazlasıyla aklımı kurcalayan tespit.

bundan üç sene önce içinde olduğum çalışma temposu bir insan evladının karşılayabileceği sınırların çok üzerindeydi. her sabah uyandığımda buna dayanmak üzerine motivasyon sebepleri arıyordum. dayanabilenlere bakıp ibret almaya çalışıyordum. şu an yap deseniz yapamayacağım kadar çok çalışıp belki saatlerce uykusuz kaldım.

bence buradaki en büyük sorun dayanabilmek değil, ne için dayandığın konusunda kalben ferah olmak. ben dayandıkça daha çok daraldım, ben daraldıkça herkes daha çok dayanmamı bekledi.

dayanabileceğimizi sandığımızdan çok daha fazlasına dayanıyoruz ve inancımız sebepli zaten daha fazlasını yüklenmediğimizi biliyoruz. mutlulukla sürünebiliyorsanız ne ala, korkuyla büyük konuşuyorsanız ne fena.

hem ne demişler. bir işi bil ama yapma, dayanabileceğini bil ama uğraşma. kaç kaç.

son yıllardaki mood