değer

bir şeyin önemini belirten soyut bir kavramdır.

bir şeye önem vermektir.
önem verdiğeri koruma, ona saygı duyma ihtiyacını gerektirir.
ahlakiliğin temel fenomenidir.
modern dünyada unutulmuş bir kavramdır.

en doğru ölçümü yürekle yapılanıdır.

karşınızdakine ilginizi verdikçe karşınızdakinin sizden ilgisini azaltması durumu.

uğrunda kavga vermeyi doğru bulmadığım hede.

yaa ben kimim gerçi, o doğru bu yanlış diyeyim, subjektif tanımdan kimseye zarar gelmez; uğrunda kavga vermeyi tercih etmediğim hede.

insanların birbirlerine verdikleri değerin tartışma konusu olabilmesini çok anlamsız buluyorum ben. değeri göreceli bir kavram olarak tanımlamıyorum daha doğrusu. tanıdığınız, sınırlarını bildiğiniz, neyi nasıl yaptığını bildiğiniz insanların değerlisi olup olmadığınızın hareketlerinden azade bir yönü olduğunu düşünüyorum. beyanın esaslığını savunuyorum. kimse kimseye yüzde yüz tutarlılık yemini etmiyor, bir anımız bir anımızı tutmuyor, bizi üzen, sinirlendiren, davranışlarımızı etkileyen çok fazla faktör var. insan olmanın en boktan özelliklerden biri, buluttan nem kapacak kadar kırılgan olması, binlerce kanıt sunarak savunabilirim bu savı. ben de öyleyim, sen de öylesin. hepimiz öyleyiz maalesef. yaşa ya da öl abi, bu kadar basit olmalıydı hala. her şeyi salt hayatta kalma amacına hizmet ediyor mu etmiyor mu bunu gözeterek yapabilmeliydik. bu kadar alengire lüzum yoktu. ama olmuş işte. çok berbat evrimleşmişiz sonuç olarak. neyse konumuz bu değil. aslında bu da, biraz daha açmam lazım şu değer mevzuunda tartışmanın anlamsızlığını...

diyorum ki aslında, değer gördüğünüz birinden artık eskisi kadar değer görmeyebilirsiniz, bu şaşmaz, değişmez bir şey değil ama bu bilgi tam olarak netlendiğinde bunun geçerliliğini tanımlamak gerekiyor. karşı taraf size bunu beyan etmiyorsa kişinin hareketlerinden bu anlamları çıkarmanın, bunu böyle yapıyorsa bu böyledir sonucuna varmanın aslında karşınızdaki ile değil sizinle ilgisi olabilir... ben bu tip konularda ne demek istediğim daha net anlaşılsın diye uç örnekler veririm genelde. düşünelim; size göre çok yanlış, sizin değer verme şekliniz, şemalinizle hiç örtüşmeyen bir hareketi oldu size değer verdiğini söyleyen insanın. aldattı misal, yalan söyledi ya da?

1- siz hiç çelişmiyor musunuz abi kendinizle, mükemmel misiniz?
2- tüm doğru ve yanlışları, tüm ahlaki kavramları sizinki gibi mi kabul etmeli herkes?

şimdi bu iki soruyu objektif bir şekilde cevapladığınızda aslında tablo netleşiyor. hareketlerimiz insanlara verdiğimiz değerden bağımsız. hata yapmak bir özgürlük ve başka şeylerle ilişkilendirilmemeli... zaten tam da bu sebepten hayatımıza büyük ölçüde bize benzeyen insanlar alıyoruz, hata olarak tanımlayabileceğimiz eylemleri gerçekleştirme olasılıkları düşük olsun... ama sonuç değişmiyor, nereni yırtarsan yırt; herkes ne olursa olsun hata yapar ve kimse bizimle yüzde yüz örtüşemez.

ben şahsen bana bu tip bir durum yakıştırıldığında tartışmıyorum. hayır öyle değil diyorum (değilse) ve konuyu kapatıyorum. karşı taraf kapatmazsa bunu da bir saygısızlık olarak alıyorum. abi ben deli miyim, ruh hastası mıyım, sana artık değer vermiyorsam bunun aksini iddia edeyim? davranışlarımın bütününden, onları etkileyen faktörlerin de tamamından, o esnada o odada uçan sinekten, değer gibi hakkında yalan söylenemeyecek kadar temel bir duygum masadayken, sorumlu tutulabilecek kadar az hissettirmiş olamam sana yani, kendimi biliyorum. bu hakkında hop diye kuşkuya düşülecek kadar basit bir mevzu değil. olmamalı.

şimdi ben bunu neden yazdım? seviyorum kavramları düşünmeyi. epey zaman önce de tanımladım onları, yerlerine koydum falan. arada eğip büküyorum, aaa bu benim için dönüşmüş, nasıl olmuş diyorum, sonra onları düşünüyorum falan ama neyse, soyut düşünmeyi seviyorum sonuç olarak. bununla eğlenmekten de öte bununla öğreniyorum. hayatı yaşamak için etkin bir yol bence.
son günlerde değer kavramıyla ilgili hem bana yönelen durumlar oldu dolaylı olarak, hem sevdiğim insanların hayatında buna benzer gündemler yaşandı, geçen annemden bile bununla ilişkilendirebileceğim cümleler duydum sonra oturdum baktım yeniden kavrama uzaktan. değer, o nakit taşımaz, hep para çekmeyi unutuyor, sonra lazım olunca dört dönüyor bilgisini cüzdana, çantanın bi' köşesine gizlice sıkıştırılmış para olarak kullanmaktır abi. değer, o iyi hissetmezken işi gücü, kendi derdini unutmaktır. değer, bana artık değer vermiyorsun yakıştırmasına üzülmektir. değer, yanlış anlaşılmanın boğazı düğümlemesidir. değer, ikili ilişkinin, taraflarca konuşmaya layık görülmeden, göze çok haklı görünen de olsa dışsal etkenler sebebiyle rafa kaldırılmasına incinmektir. değer gecenin köründe matkap açmaktır.
ve değer en önemlisi tartışmaya kapalıdır.

kıymet. eski türkçede teg kelimesinden geliyormuş. o da eşitlik demekmiş.

verilmesi durumunda insanı bulutlar üzerinde hissettiren ama verilmediği durumlarda da kişiden kişiye değişmekle birlikte insanı depresyonlara sokan garip bir şey.

maddi ya da manevi olarak tercih edilen şeydir. örneğin para, maddi bir değerdir. çok faydalı, çok doğru, çök önemli olsalar bile tercih edilemeyenler değerden düşmüştür.

bir şeyin göreceli önemidir diye kafamda bir kavram oluştu ama, teg kelimesinden geldiğini yazmışım ki o da eski türkçe'de eşitlik demekmiş.
belki de kendimize ne kadar değer veriyorsak o derece bir şeye değer veriyoruzdur.
ya da değer verdiklerimiz çoğunluğun gözünde değersiz ise kendimizi sorguluyoruz.

para değersizdir diyemeyiz. değer pahadır.
ama kıymete paha biçilemez.
önemli olan parayı doğru kullanabilecek olgunluğa erişmek.
o olgunlukta önce paraya sahip olursan yaşamın anlamı olur.
o olgunluğa eriştiğinde ise para sadece araç olur...

nesnelere, kişilere, kendine veya kurallara duyulan kıymet.

azlık/çokluk gibi unsurlar da verilen değeri değiştirir, az olan değerli, çok olan değersizdir. öyle kabul edilir.

hak ettiğim değeri mi görmüyorum, bir değeri mi hak etmiyorum?

bil mi yo rum.

meğersiz yaşam değersizdir; farkındalık lazım.

değer'e değmez, değmez'e değer!

bazı yerde cok degerliyiz, bazı yerde cok degersiziz. degerimizi once secimlerimizi, sonra karakterimiz ve durusumuz belirliyor aslında.

"insanı goruntusu karsılar, konusması ugurlar."
konfucyus

ing. value, valor, vale. *

ancak bir değişken veya sabit ile var olabilen hede.