dert dinlemek

kişiyi tanımıyorsanız çok angarya iştir. o anlatırken sen konsantre olman gerektiği içğn kendini eksik hissedersin. eksik olmama savaşı verirsin kendinle. biraz tırtıl durum. doğru kanalize edeyim çabası gerçekten usanç verici oluyor.

dert dinlerken akıl verdiğinde yanlışlıkla kendi derdini anlatmıyorsan hiiiiç bir sorun yoktur, güzel şeydir dinlemek önemli

genelde dert nedir bilen insanların, derdi çok olan insanların yaptığı eylemdir. herkesin derdi var o ayrı da kişi doğru dürüst dert dinlemesini biliyorsa dert nedir onu da çok iyi biliyordur diye düşünürüm.
hani şu "hmm, boşver yhaa." cıları gördükçe dert nasıl dinlenir bilen insanların mertebesi yükseliyor gözümde. bir kere karşıdaki insan içten bir şekilde dinliyor, anlamaya çalışıyorsa seni saygıdan haberdar olduğunun da göstergesidir. öyle neyin var diye cırlayıp cırlayıp beyninin etini yedikten sonra iki dakika anlatacağın şeye
katlanma tutumunu gösteremeyenler gibi değildir. yine içten bir şekilde dinleyen taraf sizseniz de çok şey katabilir iki çift muhabbet. hem karşıdaki insanın derdini dinleyip anlamaya çalışıp birde ona yardımcı olabildiyseniz eğer dertlerinizin dalgaların eteğinden tutup çekiştirdiğini hissedersiniz. dalga gibidir dinlemek, sizin derdinizi de anlık bile olsa en azından bir müddet alıp götürür. ferah bir koku dolar sonrasında ciğerlerinize dertler içinde boğulmayı bildiğiniz için sizin gibi olan birine en kötü dinleyerek bile yardımcı olmanın getirdiği rüzgarın kokusudur bu.
insanın içini açar, en azından dalgalar dertlerinizi size tekrar getirene kadar.
birde öğrendikleriniz olacaktır eğer gerçekten değeceğini düşündüğünüz bir derdi dinliyorsanız. aynı zamanda bir şeyler öğrenebileceğiniz bir hayat dersi de dinliyor olursunuz, tabii bir tık beyninizi yorar kendinize pay çıkarırsanız. işin özü dert, dertse; anlatan adam gerçekten dertliyse ve zaman ayırmaya değerse güzel şeydir.
imkanım olduğunca yapmaya çalıştığımdır. yine buradan da söylemiş olalım sözlük ahalisine. varsa bir derdiniz, yoksa anlatacak kimseniz ya da gerçek hayatta dert anlatılmaz diyenlerdenseniz elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışır, en azından dinleriz derdinizi. kapımız açıktır.

birinin sadece yanında olmak ne bir sözle ne de bir ifadeyle sadece bedenin ve ruhunla. yani onun sana ihtiyacı olduğunda sessizce buradayım demektir

bedavadır.

üstünüze kalınca kötü bir durum. sürekli dert dinleyen, çözüm üreten biri olsanız bile yıpratıcı oluyor bir süreden sonra.

bir şeyleri çözüme kavuşturamasanız bile karşı taraf sizin onu gerçekten dinlediğinizi ve anlamaya çalıştığınızı hissediyorsa yeterlidir ve ona çok iyi gelir.

tavsiye vermem ya da yorum yapmam beklenmiyosa seve seve yapacağım iştir.

bir süre sonra kendini dertlerinize şükür ettirmesi muhtemel , sonu gelmez dertler deryası.

dinlemesine dinleniyor da, anlatılmıyor anlatması zor.

bunu yaparken o kadar zorlanıyor ve sıkılıyorum ki. hep bir bahaneyle kaçış yolu ararım.

itina ile dert dinlenir. derdi sıkıntısı olan her türlü iletişime geçebilir.

basitmiş gibi görünen ama aslında zor zanaat
bir heves ile başladığın anlamlı bakışlar bir süre sonra yerini hı hı ya bırakır

yargılarınızı, düşüncelerinizi öne sürmeden sadece dinlemek yeterlidir. kişi anlattığını bitirirse çözüm yolları sunup kendisini yargılamadan konuşmaya çalışmak önemli, tereyağından kıl çeker gibi.
yoksa kişide daha yük oluştuğuna ve domino taşı gibi daha çok dertlendiğini anlıyorum, yaşamış biri olarak. kendine yüklenip kendini suçlamaya başlıyor. ama tersi de var sadece dertleriyle sizi dert dinleme aleti olarak gören insanlar. onlara da mesafe konmalı ruh sağlığı için.

psikologların olması bu yüzden. ayrı eğitim verilir; kişi kendini kontrol ederek karşıdakini dinler, çözüm yolları sunar.

ama sadece dert anlatmayı hobi, iş haline getirmiş insanlar zaten ondan zevk alıyorlar, bence bağ kurulamaz öyleleriyle veya uygun dille söylenebilir.

parayla bile çekilmez. bakmayın biz eş dost hatrına dinliyoruz işte.

ileride "marko paşa" olacağınızın bir göstergesidir.

benim hoşuma giden eylemdir.oldum olası dert dinleyici oldum. alıştım artık. *

biz de ata sporu gibidir. lakin iş anlatmaya gelirse o sıkıntı işte, anlatılmıyor aga derdin sırrın oluyor bir vakit sonra.

sadece dinlemeyi başarabiliyorsa kişi iyidir hatta duyarlı bir insan olunduğunu gösterir. ama yok dinleyip istenmeden akıl verme telaşına düşerse ya da yorum yaparsa işte o haddini aşmaya girer bence. arkadaş olunan kişide olması gereken birincil özelliktir bana göre.

dinlemeye başlanılır. ciddi olman lazımken odaklanamıyosundur bir şey dürter içten içe "hadi gülsene aa bak surata bak gül hadi gül, gülersen ne rezil olcaksın, dayanamayacak gülecek.." der.
cebelleşirsin kendinle. gözü kaçırma, ağızla dudakla oynama, telefonu açıp kapatma, mimikler, anlıyorumlar, konu değiştirme çabaları..
sonuç: gülündü.