devlet mefhumunun insan tabiatına aykırı olması

bir hakikat. devlet dediğimiz kavram günümüzde amacından sapıp , baskı aygıtına dönmüş durumda dünyada.
en demokratları bile böyle.
peki bu kadar baskı insan tabiatına uygun mu?
kısmen uygun diyebilirim.
fakat her ne olursa olsun, insan denilen aciz mahluğun , kendi eliyle yarattığı ne varsa esiri olması canımı çok acıtıyor.

devletsizliği bilmeyenlerin devlet mefhumunu yerdiği başlık.

insanlar zincirlerini seviyorlar. zincirleri ile mutlular. marx efendi boşuna bağırıyordu: kaybedecek zincirlerinden başka bir şeyleri yok diye. en çok kaybetmekten korktukları o zaten. doğanın özgür yarattığı insan, özgürlüğü katlanılmaz buluyor, o yüzden her yerde kendisine otoriteler icat ediyor. şeyhler, şıhlar, bilim adamları, filozoflar, siyasetçiler, şarkıcılar, türkücüler, tiktokçular, ınstagram ünlüleri, her gün yeni tür bir otorite icat ediyorlar. o bile yetmiyor. kendileri zincirden hoşlandıkları için, hayvanları da zincirlemeye başladılar. evde kedi besliyorlar, kediyi hapsediyorlar, kedi, köpek yetmedi, sincap, yılan, kuşa kadar vardı iş. o yüzden bu türden özgür olmasını beklemek gereksiz. özgürlük onu aşıyor. zincirlerini çöz, kafayı yerler, ne yapacaklarını bilemezler.