din

halkların afyonu, ruhsuz dünyanın ruhudur.

her dini kültürün din kavramını ifade etmek üzere seçtiği kelimelere ait anlamların ortak noktasının "yol, inanç, âdet, kulluk" olmuştur.

ihtiyaç,dayanak

insan ırkı tarafından ihtiyaç duyulduğu ve bu ihtiyaç sonucu hala hayatımızda yer aldığı ortada olan, fakat yokluğunun güzel getirileri olacağını düşündüğüm oluşum ve oluşumlar.

devlet işleriyle ayrılması gereken

güzel ahlaktır.

en kârlı ticaret sektörüdür. özellikle cehalet ile kombine edildiğinde krallar gibi yaşatır.

ilk çağlarda kadınların dışarıda bir takım arayışlara girmemeleri için eşleri tarafından kendi kabile, klan lideri ya da krallarından daha güçlü bir imge olan tanrı ile korkutulmalarından doğan ve asıl inanç - sonuç gerçeği, inancın têsiri ya da bir yaratıcının varlığıyla hiçbir ilgisi olmayan din, tarih boyunca bir politika aracı olmuştur. bir yaratıcının varlığının veya inancın têsirinin topluma ya da bireye kazancını araştıran, irdeleyen ve bu felsefeyle yaşayan yarı bilimsel kitlelerin aksine din, toplumların nasıl idâme yahut manipüle edileceği üzerine bir yöntemdir. göçlerle beslenmiş, evrim geçirmiş ve dünyayı hâlâ etkileyen bir manipülasyon aracıdır.

kitap halinde olanları( kur'an, zebur, incil, tevrat) gılmamış destanı kökenlidir. dini ritüeller de eski dinlerdeki ibadetlerin makyajlanmış halidir.

din kelime anlamı ile izlenen yol demektir.

sanılanın aksine dinler gılgamış destanı değil gılgamış destanı din kökenlidir. gılgamış destanındaki dini ögeler dinin uydurma olduğunun değil her dönemde hak dinin var olduğunun ve ritüeller dışında hiçbir değişmenin olmadığının kanıtıdır. zira allah'ın dini birdir o da tevhiddir. bu din hiçbir zaman bozulmamıştır. ancak dönem dönem insanlar bozulmuştur allah da bundan dolayı insanlara tebliğciler/uyarıcılar yollamıştır. gılgamış destanı tebliğin ilk insandan itibaren olduğunun bir kanıtıdır. ayrıca bir diğer noktaya değinmek istiyorum alman sosyolog schmidt en ilkel insan topluluğu olan pigmelerde bile monoteist inanışın olduğunu ortaya koymuştur.

sümerlilerin ortalıgı bulanıklaştırmak için saldığı şey. ney ben de bilmiyorum. monoteist olanların en büyük ortak özelliği sınav sistemi gibi olmaları. hani üniversiteyi kazanınca ders çalışmasın hesabı var ya biraz öyle. işte burada sevişme, orada seviş falan, çeşit çeşit bunlar böyle tabi. her monoteist anlayışta yerleştirme şekilleri falan değişiyor.

doğa tabanlı olanları var. dogmatizmden uzaktır zira bunlarda doğru yanlış yoktur. sadece yollar vardır. dogmatizm olmadığı için aslında insan sayısı kadar yol vardır bu "yollarda".

mistisizm-gizcilik içeren yollar bile gene doğa tabanı çıkışlıdır. öyle olmasa bile birbirleri ile ne uğraşırlar ne çelişirler.

politesit olanlar ise, tanrı/tanrıça pantheonlarını nasıl yorumladığınıza göre gene değişir.

lakin
(bkz: ereşkigal)
(bkz: tiamat)
(bkz: kali)
(bkz: morrigan)

insanların; doğa üstü güçlere, kutsallık atfettiği olgulara, mistik olaylara ve tanrıya tapınma biçiminde katıldıkları gizemsel eylem.

en güzel versiyonu bence animizm ve şamanizmdir. onlara göre tanrı gökte oturan soyut bir varlık değildir, tanrı her yerdedir. tanrıya dua edilip yakarılmaz, tanrı hayatın bir parçasıdır.

''de te fabula narratur, senin hikâyeni anlatıyorlar. bir köylü kulübesinde bir saraydakinden farklı düşünülür din... ruhsuz bir dünyanın ruhu...''

milletlerin afyonu.

sınadığı şey "bu bilgiler ışığında mal mı olacaksın yoksa hakikaten beynini ve kalbini kullanacak mısın?" da olması muhtemel inanç(lar) sistemi.

insana doğduğu andan itibaren çevresince itelenen, kişinin er ya da geç kurtulması gerektiği lakin tam olarak kurtulmasının imkansız da olabileceği sistem.

bunun yanında; insana hür irade ve özgürlük verdiği söylenegeldiği için bir seçimmiş gibi görünür, insanın inanç ve/veya din 'sahibi' olması. evrensel ahlak ya da insan aklının öngördüğü bazı kavramları içinde barındırdığı için övünç kaynağı olur bir de. hatta bu sebeple "bak ne kadar güzel, şöyle hoşgörü, böyle kardeşlik, saygı sevgi barındırıyor" denilerek. oysa aslen, ahlaki bazı kavramları içerisine alıp, devamında insana ve insan hayatına gereksiz ve yanlış tonca şey sokuşturan ritüeller bütünü olarak karşımıza çıkar. saygıdan bahsederken en çok saygısızlığı, ahlaktan bahsederken en çok ahlaksızlığı din kisvesi altında görürsünüz.

ama her durumda yanılıyorsunuzdur. çünkü gerçek din 'o' değildir.

neyse o gerçek din, bin yıllardır bulunamamış.

inancın örgütlenmiş hali. bu bakımdan doktrinleri üst bir makam tarafından belirlenir genelde. o yüzdendir ki dünyanın en yobaz insanları düşünme yetenekleri gelişmemiş dindarlardır hep.

bir kültür. çoğu insan zaten dini hikayelere inanmıyor. ama kültürel olarak toplumun bir parçası olabilmek adına bir dine tabi oluyor. bizim toplumumuzda ateist sayısının az olmasının sebebi de buna dayanıyor. yani literally bir biçimde ilaha ve onunla ilgili hikayelere inanılmasa bile toplumda yer edinmek amacıyla dine inanılıyormuş gibi yapılıyor. buna ikiyüzlülük mü dersiniz ne dersiniz bilmiyorum ama durum bu.