dindar olup burçlara inanmak

semavi dinlerin (islam, hristiyanlık ve yahudilik) burçlara ve astrolojiye bakışı genellikle şüpheci ve eleştireldir. ancak, her dinin içinde farklı yorumlar bulunur.

islam’da burç ve astroloji
islam dini, gaybı (geleceği) yalnızca allah’ın bileceğini vurgular. kur’an-ı kerim’de ve hadislerde, yıldızların ve gök cisimlerinin belirli işlevleri olduğu belirtilirken (örn. yön bulma, geceyi aydınlatma), astrolojik kehanetler genellikle reddedilir.

kur’an’da: “de ki: göklerde ve yerde allah’tan başka kimse gaybı bilmez.” (neml, 65)
hadislerde: peygamber efendimiz, falcılık ve yıldızlarla geleceği okumayı yasaklamış ve bu tür inançları şirk (allah’a ortak koşma) ile ilişkilendirmiştir.
fakat: bazı islam alimleri, yıldızların insanlar üzerinde psikolojik etkiler yaratabileceğini, ancak bunların kaderi belirlemediğini savunur.
hristiyanlıkta burç ve astroloji
hristiyanlık da astrolojiye karşı mesafeli bir tavır takınır.

kutsal kitap’ta: “yıldız falcılarının, burç yorumcularının ve kehanet yapanların işlerine bakmayın.” (yeşaya 47:13-14)
kilise öğretisi: katolik ve ortodoks kiliseleri, astrolojiyi batıl inanç olarak görür. ancak, bazı hristiyan mistikleri, gök cisimlerinin insan ruhu üzerinde sembolik anlamlar taşıyabileceğini kabul eder.
yahudilikte burç ve astroloji
yahudilikte astrolojiye bakış açısı diğer dinlere göre biraz daha farklıdır.

tevrat’ta: kehanet ve büyücülük yasaklanmıştır. “aranızda büyücü, falcı, kahin olmasın.” (tesniye 18:10-12)
fakat: kabala geleneğinde astrolojiye dair bazı mistik yorumlar bulunur. örneğin, yahudi mistisizmi bazı göksel olayların insan yaşamıyla bağlantılı olabileceğini kabul eder.
sonuç
semavi dinler, genellikle burçların ve astrolojinin kaderi belirlediği düşüncesine karşı çıkar. ancak, kültürel etkiler nedeniyle bazı dinî geleneklerde astrolojiye daha mistik veya sembolik bir anlam yüklenebilir.

evet, üç semavi dinin de ortak noktası, geleceği kesin olarak bilmenin yalnızca tanrı'ya ait olduğu inancıdır. ancak, astrolojiye ve burçlara yaklaşımda farklı yorumlar ve kültürel etkiler görülebilir. şimdi her bir dini daha ayrıntılı inceleyelim:

1. islam’da astroloji ve burçlar
islam’a göre geleceği bilmek yalnızca allah’a mahsustur. bu yüzden astrolojik kehanetlerde bulunmak ve burç yorumları yaparak geleceği tahmin etmeye çalışmak yasaktır.

kur’an’daki temel ilke:

“de ki: göklerde ve yerde gaybı (gizliyi, bilinmezi) allah’tan başka kimse bilmez.” (neml, 65)
“yıldızlar, şeytanların taşlanması ve yol bulmanız için yaratılmıştır.” (mülk, 5) → burada yıldızların birer kılavuz olduğu, fakat kehanet amacıyla kullanılamayacağı ima edilir.
hadislerdeki uyarılar:

peygamber efendimiz (s.a.v.), kahinlere ve falcılara inanmayı şiddetle yasaklamış ve şöyle demiştir:
“kim bir kahine gider ve ona bir şey sorarsa, kırk gün namazı kabul olmaz.” (müslim, selâm, 125)
“kim bir falcıya veya kahine gidip onun söylediklerine inanırsa, muhammed'e indirileni inkâr etmiş olur.” (ebu davud, tıb, 21)
islam’da istisnai durumlar var mı?

astronomi ve astroloji ayrımı: islam, astronomiyi (gökbilimi) teşvik eder ama astrolojiyi (yıldızların insan kaderini etkilediğine inanmayı) reddeder.
ibn haldun gibi bazı islam alimleri, yıldızların belli olayları etkileyebileceğini ancak bunların kesin olarak geleceği bildirmeyeceğini söylemiştir.
sonuç: islam’da burç yorumlarına inanmak ve astrolojiyi bir gelecek tahmini aracı olarak görmek caiz değildir ve şirk (allah’a ortak koşma) sayılabilir.

2. hristiyanlıkta astroloji ve burçlar
hristiyanlıkta da geleceği bilmenin yalnızca tanrı’ya ait olduğu kabul edilir ve burçlarla ilgilenmek genellikle yasaklanır.

kutsal kitap’ta astrolojiyle ilgili eleştiriler:

“büyücülere, falcılara ve yıldızbilimcilerine danışmayın. onlar sizi tanrı yolundan uzaklaştırır.” (levililer 19:31)
“yıldız falcılarının, burç yorumcularının ve kehanet yapanların işlerine bakmayın.” (yeşaya 47:13-14)
kilise görüşü:

katolik kilisesi ve ortodoks kilisesi, astrolojiyi batıl inanç olarak görür.
protestan mezheplerinde de genellikle burçlara inanmak yasaklanmıştır.
istisnai durumlar:

doğudaki bazı mistik hristiyan geleneklerinde, astrolojinin evrenin işleyişini anlamada sembolik bir dil olabileceği kabul edilmiştir.
üç müneccim (magi) efsanesi: hz. isa’nın doğumunu müjdeleyen yıldızı gören ve takip eden üç bilge kişi, bazen astrolojiyle ilişkilendirilir. ancak hristiyanlıkta bu olayın tanrı’nın bir mucizesi olduğu kabul edilir ve astrolojiye bir onay olarak görülmez.
sonuç: hristiyanlık, burçların geleceği belirlediğine inanmayı yasaklar ve astrolojiyi batıl inanç olarak görür. ancak bazı mistik yorumlarda göksel sembollerin anlam taşıdığı kabul edilir.

3. yahudilikte astroloji ve burçlar
yahudilikte de geleceği bilmek sadece tanrı’ya aittir ve astrolojinin belirleyici gücü olduğuna inanmak yasaklanmıştır.

tevrat’ta açık yasaklar:

“aranızda büyücü, falcı, kahin ve yıldızlara bakan olmasın.” (tesniye 18:10-12)
“gök cisimlerine tapmayın ve onlara yönelmeyin.” (tesniye 4:19)
ancak yahudilikte bazı esneklikler var:

talmud’da (yahudi dini metinleri) bazı bölümlerde astrolojiden bahsedilir.
ortaçağ yahudi alimlerinden bazıları (örneğin ibn meymun/maimonides), astrolojiyi sahte bilim olarak eleştirmiştir.
kabala geleneğinde, yıldızların insanların kaderi üzerinde etkili olabileceğine dair mistik inançlar yer alır.
sonuç: yahudilikte de astrolojik kehanetler yasaktır, ancak bazı mistik geleneklerde göksel işaretlerin sembolik anlam taşıdığı kabul edilir.

genel sonuç: dinlerin ortak görüşü
din astrolojiye bakış
islam geleceği sadece allah bilir; burç yorumları yasaktır.
hristiyanlık tanrı’dan başkası geleceği bilemez; burçlar batıl inançtır.
yahudilik astrolojik kehanetler yasaktır, ancak mistik yorumları vardır.
her üç semavi din de geleceği kesin olarak bilmenin mümkün olmadığını ve burçların kaderi belirlediğine inanmanın yanlış olduğunu savunur. ancak, özellikle yahudi mistisizminde ve bazı hristiyan mistik geleneklerinde gök cisimlerinin sembolik anlam taşıdığı yönünde görüşler bulunur.