doğa sevgisi

biz insanlar koca bir orman yok edip betondan bir şehir yaparız....
balkonumuza bir kaç saksı çiçek koyarız. ve sonra doğayı sevdiğimizi ve ormanın katledilmemesi gerektiğini savunuruz...
ayaklarımızın altındaki solmuş hayatları, yok olmuş ekosistemi yok sayarak

bazı yaratıkların içinde olmayan sevgidir.

birçok insanın içinde bulunan huzur verici bir sevgidir. bazı insanlar sırf kendi çıkarları için doğaya zarar verdikçe belki de herkeste olmadığını da düşündürür.
doğa bize temiz hava hediye eder, duyularımızı tetikler, sakinleştirir, içgüdülerimizi tatmin eder, düşünüp ve rahatlayıp kendimize gelmemiz için bize fırsat verir ve hatta bazılarımıza ilham olur. tüm bu etkenler varken bazı insanların hiç ama hiç doğa sevgisine sahip olmaması gerçekten çok tuhaftır.

en başta kendisine saygısı olan kaliteli insanların içinde barındırdığı sevgidir.

ülkemizde pek de görülmeyen sevgi türüdür. denizlerimizin, ormanlarımızın hali ortada.

doğayı sevmeyen insan olur mu? olurmuş çok acı bir şekilde öğrendim. küçükken dedem ağaçların yapraklarını kopardığımız zaman karşısına oturtur nasihat verirdi. ağaçların da canlı olduğunu canı yandığında ağladığını anlatırdı. o sözleri hiç unutmadım. hep çok sevdim ağaçları. tarım toplumu olan bir ülkenin evlatlari tabi ki sevecekti ağaçları, hayvanları, doğayı. öyle ya bizim atalarımız ağaca hayvana saygı duyardı . bizim dilimizde ağaç, toprak ile ilgili bir sürü deyim var. çünkü doğa bizim her şeyimizdi. ne değişti peki. neden yediğimiz kaba pisler olduk . sosyal medyaya bakıyorum herkes şov peşinde. banane x ünlüsünün fikrinden. benim kendi fikirlerim yok mu. banane kimin ne tepki verdiğinden. bir de şova çevrilen yardım organizasyonları var. iğrenerek insanoğlunun acizliğini izliyorum. şov bitince herkes evine gidecek. yok olan ormanlar tüm gerçekliğiyle ve tüm çirkinliğiyle ortada duracak. o şahane yeşilin tonlardan geriye kapkara bir görüntü kalacak. ünlüler, politik liderler, zenginler evlerine dönecek. köylüler de o yıkımın altında ezilmeye devam edecek. tek gerçek bu.

ağaçlara sarılmak, suları okşamak, çiçekleri öpmektir. bunları yaparken zevk almak, mutlu olmaktır. içinin iyilik hissiyle dolup taşmasıdır.

doğayı sevmek, canlıyı sevmektir.

bir karıncanın vücudunda dolaşmasına izin verip, onunla gölge oyunları oynamaktır. karınca ışığa kaçarken elinle tekrar gölge yapıp ehe ehe diye gülümseyerek onunla tanrıcılık oynamaktır. karınca için yaşam mücadelesi, insan içinse saçma bir oyun olan bu durum, sıkılınca karıncayı sert bir üfürmeyle ağacın gövdesine yapıştırıp neşeli doğa şarkıları söylemekle son bulur.

kafanız doluyken bile öten kuşun sesinin güzelliğine, akan suya, uçsuz bucaksız göğün maviligine, sincabın ağzındaki meşe palamutunu taşırkenki sevimliligine, kaplumbağanın çabasına, karıncanın azmine, arının ilmine özetle evrenin muazzam düzenine hayranlık duymak

aşırı aşırı seviyorum köy hayatını herkese tavsiye ederim yetiştir hayvanlarla ilgilen oyna eğlen süper bir hayat .*

doğayı sevdiğinizde o sizi üzmez, kırmaz, doğaya karşı neden diye sormazsiniz... katıksız saf sevgidir... bi insanla yaşanamayacak kadar duru bir sevgi...

şahsen bi ailemi bi doğayı canı gönülden ölümüne severim diğer her şey boş geliyor çünkü.
doğayı kirletmem, canlılara zarar vermem, ormanda ateş yakmam eğer yakarsam da bol suyla söndürürüm külünü de yanımda getirdiğim çöp poşetine süpürür çöpe atarım.
denize işemem, hayvanları severim, hayvanat bahçesine gitmem ve doğayı sevdiğim için akpye oy vermem.

hastalıklı sevgilerimizden yalnızca bir tanesidir.
doğa sevgisi veya doğayı koruma konusunda hiçbir tartışma mümkün değil. çünkü gerçek doğa tam oradan, pencerenizin hemen dışından ve onun gerçeğinden kaçmayı bıraktığımız anda başlayacak. sadece doğayı severek korumaktan bahsedip hakkında uzun uzun konuşmanın hiçbir yararı yoktur. hele ki dünyayı en çok kirleten şirketler gibi pırıl pırıl bir liste orada dururken... tabii bu durum, bizi yine de masumlaştırmıyor. çünkü doğanın korunmaya değil rahat bırakılmaya ihtiyacı var. kendini yenileyebilmesinin en hayati yolu budur.
bakımlı, düzenli bahçelerin, yeşil arazilerin hepsinde biçimsiz otlar koparılıyor, başta böcekler olmak üzere zararlı gibi görünen hayvaların hepsi kimyasal ilaçlarla imha ediliyor. oysa sağlıklı bir ekosistemde, insanların estetik algısına ve biyolojik yapılarına uygun olsun ya da olmasın gereksiz hiçbir şey yoktur. o halkalardan biri bile eksildiğinde sistemin tamamı zarar görür.

yaşamın bir parçası olması sebebiyle olması gereken ancak bazılarının bihaber olduğu duygu.

#3612024 buradaki phile eklerini phobia ile değiştirirseniz de aynı anlamın korkusunun tanımı oluşuyor.