döner ile ayranı aynı anda bitirmek

genelde küçük ayran verdiklerinden döneri kuru kuru yiyip en son icerdim ayranı.bu gelenek hic değişmedi.

gastromiye giriş dersinde okutulur, önemli bir meziyettir.

param olduğunda döner ısmarladığım kedi beceriyor. ben beceremiyorum.*

türklerin kalkıştığı beyhude çabalardan sadece biridir

hiç çaba sarf etmeden refleks olarak yapabildiğim bir şey. insan alışkanlıklarının çocuğuymuş.

türke has bir lezzettir. sonunda damakta kalan tad paha biçilemez.

çok önemli bir yetenek değildir.

ben ayranım bittiyse yenisini istiyorum valla, hiç gücenmece yok.

z kuşağının asla yapmadığı eylem. benim çocuklar daha döner gelmeden ayranı bitiriyorlar, kaç kere "oğlum evladım aynı anda bitireceksiniz." dediysem de umursamıyorlar. artık ben de saldım... o zaman gelsin mi ikinci ayranlar? gelsin gelsin...*

benim kızlar okuma yazma öğrenmeden bunu öğrendiler, öğrettim. büyük olan on sekiz yaşında, lise sonda, ilk dönem bu dersin yazılısından doksan iki, sözlüsünden yüz almış. konuyu anlamış neticede. minibüste ineceğim yeri söylerken sesim catallaniyor, sözlüden kırdı öğretmenim dedi. erkek mi öğretmenin diye sordum, evet dedi. sanki o hiç öğrenci olmadı... diye geçirdim içimden. dahi anlamındaki -de'yi mi yoksa -da'yı mı ayrı yazıyorduk dersi de gayet güzel, geçer not kafi benim için. hala hangisinin ayrı yazılacağını bilmeyen milyonlar var. bizim zamanımızda bu dersin sonunda sorunsal diye bir ek yoktu, onu eklemişler. yeni nesil böyle daha iyi anlıyor sanırım. yan sınıftaki öğrencinin fotoğrafından karakter analizi dersi biraz zayıf, uyardım kendisini. napim baba, kediye benziyor meğer erkekmiş, daha baştan çuvalliyorum, daha dikkatli olurum dedi, zor ders gerçekten. kahvenin yanında iyi giden en iyi üçlü dersi fena değil, ulan biz zamanında şaka olsun diye metin ali feyyaz yazardık hey gidinin, gülücük var burada. matematik, fen bilimleri, sosyal bilimler... kolay zaten bunlar her zaman öğrenirsin dedim, ateşledim iki yüz lira karne harçlığı.

tam olarak ayağını yorganına göre uzatmak değildir de nedir?

zamanlama ve planlama olaylarını kafada bitirmiş kişidir

fakirlik alameti.

gün geçtikte küçülen hazır ayranlar sebebi ile artık bu konuda başarılı değilim. :(

okb belirtisidir.

asla bitmeyen muhabbet.

şöyle haklılar ki sahiden kimse döner yerken ezelinden beri o ikinci ayranı söylemedi. büyük ayran da söylemedi.

buradaki trick nokta küçük ayranı denk getirmek çünkü. onu da başardıysanız siz kuru kuruya çiğ tavuk da yersiniz. peh.

şeye benziyor bu; porno izlerken adam ile aynı anda boşalmaya...çok üzülüyorsun sonra, adam dağları taşları suluyor, memolara kadar geliyor, sen önüne bakıyorsun...
dip: kuzenim

imkansiz. evet.

türklerin ortak kaderi.

(bkz: ikinci ayrana paranın yetmediği dönemlerdeki fakirlik huyları)

valla ben yapamadım, ya önce ayran bitiyor ya da döner. ama bir gün eğer döner ayran yersem bunu deneyeceğim, güncellemeleri yazarım buraya.