dücane cündioğlu'nun kendini filozof sanması

dücane abimizin filozof tavırlarına bürünmesi, kendini filozof filan zannetmesidir.

ben kendilerini severim esasen, özünde iyi bir insan, yazıp çizmeyi, okumayı, konuşmayı ve birileri tarafından ciddiye alınmayı seviyor. kafası çalışan da biri ama o kadar.
onu filozof yapacak bir ayırıcı özelliği yok. her düşünen, olayları akıl çapı el verdiği ölçüde irdeleyen, sıradan vatandaşa göre daha derli toplu düşüncelere sahip olan her insan evladı filozof olmuyor... filozofluk bu kadar basit bir iş değil.
derinlik yanılsaması yarattığını söylemiyorum. kendi dünyasında derindir elbet. ama bu filozof olmak için yeterli gelmez.

yıllardır felsefe ile iştigal eden bir kardeşiniz olarak şunu söylemeliyim ki; filozofluk öyle ben oldum bu kimliği üstüme alayım diyebileceğimiz birşey değil. dücane beyin fikirleri ve bilgi birikimine derin bir saygım var ama çoğu dediği şey alakasız tutarsız olabiliyor. kendi kitlesi var onlarda her dediği karşılık buluyor ancak bu filozof olma standardı değil. iyi bir yorumcu iyi bir felsefe anlatıcısı diyebiliriz. kendisi de zaten kendini gerçekten filozof olarak görüyorsa zaten öyle değildir.

filozof olmadığını düşünen, hatta iddia edebilen kişilerin otorite olma olasılığı nedir ?
kendisinin hangi sözüne bakarak öyle zannettiğini düşündünüz ?
mustafa öztürk'le sohbetinde mi vardınız bu kanıya, okan bayülgen'le mi, sinan canan'la mı?
kimsenin avukatlığını yapmak istemem, beğeni öznel bir bakış açısı olduğu için benim düşüncelerim de bir sonuç ifade etmiyor bu hususta, ama onun kendini bir şey sanması, diğerinin kendini bir sanmaması tabirini kullanarak "karar mercii" ymişsin gibi adamla alakalı yazı yazmak doğru değil.

bana, felsefeci ve filozofu ayıran şeyin tam olarak ne olduğunu düşündüren zan. sanırım filozofun özgün bir felsefi sistemin kurucusu ya da bir sistemin ona bağlı bir ekol oluşturacak düzeyde yorumlayıcısı olması gerekiyor.