dünya kupası hikayeleri

sözlüğe şöyle bir baktım da; sanırım bizim jenerasyon yavaş yavaş dünya kupası havasına girmeye başlamış. * yazılan bir kaç tanım bu durumun alameti farikası olmuş. hal böyleyken ve hazır havaya girilmişken, dünya kupası ile ilgili anı, hikaye ve bilumum diğer paylaşımları derli toplu tek başlık altında okumak güzel olur diye düşündüm. elbette her dünya kupasının hikayesi farklı. kuvvetle muhtemel bu dünya kupası da kendi içerisinde farklı hikayeler barındıracak. kâh, ben bu dünya kupasından pek umutlu değilim ama olsun. * belki messi romantik bir hikâyeye imza atar da yüzümü kara çıkarır. neyse demem o ki, yazalım, paylaşalım, okuyalım keyifli bir başlık olsun.

şöyle eskilerden iki dünya kupası hikâyesi koyayım. * *

(bkz: 1950 dünya kupası finali)
(bkz: moacir barbosa)

tanım: dünya kupasına dair, geçmişten bugüne, anı, hikaye ve olayların paylaşılması için açılmış başlık. * *

aklımın erdiği ilk dünya kupası 1986 meksika dünya kupasıydı. 10 yaşında futbola meraklı bir çocuktum. maradona'nın, rossi'nin, shifo'nun, zico'nun, littbarski'nin parladığı bir dünya kupasıydı. meksika dalgası, tanrının eli, arjantin-batı almanya finali aklımda kalanlar.

82 de almanları tutuyordum, finalde italyan aldı.
litbarski, rummenige, schumier ve matheus versus baressi, tardelli, dino zoff ve çocukluk idollerimden conti

vardı. net aklımda kalan.

güzel başlıktır.

benim duyduğum (yani okuduğum) en ilginci şuydu.

fransa 98. fransız topçu emmanuel petit, daha turnuvanın ilerilerine gelmemişken bir rüya görür ve bu rüyasını da basınla falan paylaşır. rüyasında takımının finale kalıp 2-0 kazanacağını ve şampiyon olacağını görmüştür. gerçekten de turnuva ilerledikçe fransa son sürat ilerliyordur ve finale kalır. finalde de 2-0 öndedir. maç da öyle bitecek gibidir. 90+ bilmemkaçta petit gol atar ve maç 3-0 fransa'nın galibiyetiyle biter ve fransa kupayı kaldırır. petit kendi rüyasını bozar. ama rüya bozulacaksa da böyle bozulsundur.

bunu hafızamdan yazıyorum. detaylarda farklılık varsa hoş görünüz ve/ya beni düzeltiniz.

2002 dünya kupasında senegal'i eleyip yarı finale çıktığımız maçı hiç unutmam.

o zamanlar ülkücü hareket engellenmesin diye bahar şenliklerinde kampüs içinde mehter takımının dolaştığı, kımız dağıtılan bir okulda öğrenci idim. üniversitenin tadını çıkarmaya çalışırken bir yandan da aman bir şey yapıp ülkücü hareketi engellemeyelim diye tedirgindik.

o seneki dünya kupası yıllarca başka takımları tutmak zorunda kaldığımız dünya kupaları gibi değildi. biz de oradaydık. senegal maçına kadar da ağır aksak da olsa çok iyi gelmiştik.

benim için dünyanın merkezi olan kızılay'da bir mekanda izliyorum maçı ama bileklerimiz kesseniz kanım kırmızı akar. o an öyle fanatik bir haldeyim. değerli hocalarımız da tam o saatlere final sınavı koymuşlar. zaten kalmaktan başı dönmüş bir öğrenci olduğum için sınavı kaçırmayı göze de alamazdım ama hesaplamalarıma göre. maç bittiğinde metro ile okula gidersem beşeveler metro durağında okula kadar olan yolu da koşarsam sınava ucu ucuna yetişebilecektim.

altmış yedinci dakikaya kadar çok da heyecanlı değildim ama o dakikada oyuna ilhan mansız girdi. ama son yirmi üç dakika bu değişiklik bize pek bir şey kazandırmadı. ve doksan dakikanın başladığı gibi bitmesi ile benim finale yetişme şansım tamamen mucizelere kaldı.

doksan dördüncü dakikada ise muhteşem bir şey oldu. ümit davala sağ kanattan ilhan mansız'a nefis bir top kesti. ilhan mansız gelen top önünde bir kez seker sekmez baldırı ile kaval kemiği arası bir yerle topa vurdu ve kaleci sadece izledi topu. ağların köşesine takılan top bir altın gol oldu ve türkiye tarihinde ilk defa yarı finale çıktı.

sanırım mekandaki herkes birbirine sarıldı. o kadar mutlu bir andı bu. sınava yetişemedim, yazın ankara'nın insanı doğduğuna pişman eden kuru sıcağında yaz okuluna geldim ses ve biçim bilgisi dersi için ama değdi. imansız bir golle hayatın en mutlu futbol anlarından birini yaşadım.