düşünceyi durdurmak

bir tür meditasyon.

aslında durdurmaktan ziyade yavaşlatıp her bir düşüncenin farkına varıp zihni dinginleştirmek. yapmak lazım ara sıra yoksa zihin dingilleşir.

mümkün mü ya öyle bisey, laf lafı açıyor illaki.

benim için imkansız bir olaydır. hatta sırf bu imkansızlık yüzünden kaç gece uykular boşa gitmiştir. basarabilenelere helal olsundur.

hizli dusunmenin yoruculugu denen bir sey var. bazen oyle bir duruma evriliyor ki bu, soyleyenilecek sozu akip giden dusunceden oturu toparlayamiyor insan, dil zihnin hizina yetisemiyor. iste tam da o anlarda bir dusunceye odaklanip telassizca yavaslayarak bir noktada durmak (dusunceyi durdurmak diyelim biz buna), yemyesil ormanin kenarinda bulunma huzuru veriyor.

nasıl oluyorki çok ihtiyacım var.

düşüncelerim beni durduruyor.acil taktik verin kurtulalım.

benimkiler durmuyor. çok zorlanıyorum bu konuda.

(bkz: nasıl yapcaz ablam onu ya)