duyguların olmama ihtimali

büyürken maruz kaldığımız mistisizmle öğrendiğimiz üzere, hissettiğimiz duygular ruh dediğimiz ölümsüz bir benliğin parçasıdır. duyguları ruhun parçası olarak tanımlayacak olursak olmamaları bir ihtimal değil, gerçektir.

biyolojik olarak duygular beyinde ateşlenen nöronlardan ve kimyasallardan ibarettir. insan her ne kadar kendini özel hissetse de esasen etten, kandan ve kemikten bir makinedir. hayatını kaybetmesi yarım saniyelik bir dikkatsizliğe bakar kimi zaman.

ölümü gören, ardındaki anlamı idrak eden insanlar bu gerçeği özümseyebilirler. bize öğretildiği şekilde "yaşamak" en başından beri nasip olmamıştır aslında.

kendi kıymetsizliğinin farkına varmak hem zor, hem de zararlı bir eylem olabilir. kendimizi kıymetli hissetmemiz hayatta kalma şansımızı arttırır bu acımasız dünyada.

bir son singapur vapuru ukdesi.

zamanla yok olan duygular bu önermeyi destekler niteliktedir.

eskiden aşık olan biri şimdi hiçbir şey hissetmiyorsa duygu nerededir?