1.
edip cansever imzalı 76 sayfalık eser olup seçme şiirlerinden oluşmakta;
1997 yılında yayınlanmıştır.
edip cansever'in diğer şiir kitaplarında da yer alan birkaç şiirini bu kitapta yeniden görebiliriz; özellikle de masa da masaymış ha şiirini yeniden görmek mümkün.
şiirler hakkında fikrimi belirtmem gerekirse şiirleri oldukça beğendim, ekseriyetle yalnızlık duygusunun şiirlere yoğun olarak sirayet ettiği şiirlerdi.
sevdiği insanları zaman içinde unutması,
zamanın insanda uyandırdığı duygular, dünya düzeninin acı vermesi, hiçbir şey anlamamış yaşamaktan dizesi ile yaşamın öğretici yanlarından mahrum kalmanın farkındalığı, insanın kendi yüzüne yabancılaşması, anılardan vazgeçmek, ölümün anlamı ve aslında içkiden değil sevgisizlikten ölündüğünü vurguladığı şiirler oldukça keskin bir şiir tarzıyla karşımıza çıkıyor.
yalnızlığı ve sevgisiz olmayı anlattığı şiirleri duygusal buldum.
hayata dair binbir çeşit duygu ve durumu kendine has bir söyleyişle anlatma biçimi oldukça iyiydi.
yaşlanmak, acı çekmek, yalnızlık, kendini aramak, ölümü anlamaya çalışmak, yok olan şeylerin kişilerin yokluğuna alışmak, hayat ile edilen mücadele şairin çarpıcı dizeleriyle iyi şiirler olarak yerini almış.
bazı dizeleri fazlasıyla etkileyici buldum.
birkaç pasaj bırakıp burada bitiriyorum.
gittikçe unuttum o kadar insan sevdim de.
bu kimin evreni?
hiçbir şey anlamamış yaşamaktan.
yüzümü istiyorum bir süvari alayından
ne yapsam istiyorum, ama istiyorum
bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
biz değil yaşayan acılardır.
zamanla değil, bir yerde
benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum.
söyle, en son nerde görmüştüm seni?
acele etme yoksun belki
ben her şeyin bir bir yok olmasına
o kadar alıştım ki...
1997 yılında yayınlanmıştır.
edip cansever'in diğer şiir kitaplarında da yer alan birkaç şiirini bu kitapta yeniden görebiliriz; özellikle de masa da masaymış ha şiirini yeniden görmek mümkün.
şiirler hakkında fikrimi belirtmem gerekirse şiirleri oldukça beğendim, ekseriyetle yalnızlık duygusunun şiirlere yoğun olarak sirayet ettiği şiirlerdi.
sevdiği insanları zaman içinde unutması,
zamanın insanda uyandırdığı duygular, dünya düzeninin acı vermesi, hiçbir şey anlamamış yaşamaktan dizesi ile yaşamın öğretici yanlarından mahrum kalmanın farkındalığı, insanın kendi yüzüne yabancılaşması, anılardan vazgeçmek, ölümün anlamı ve aslında içkiden değil sevgisizlikten ölündüğünü vurguladığı şiirler oldukça keskin bir şiir tarzıyla karşımıza çıkıyor.
yalnızlığı ve sevgisiz olmayı anlattığı şiirleri duygusal buldum.
hayata dair binbir çeşit duygu ve durumu kendine has bir söyleyişle anlatma biçimi oldukça iyiydi.
yaşlanmak, acı çekmek, yalnızlık, kendini aramak, ölümü anlamaya çalışmak, yok olan şeylerin kişilerin yokluğuna alışmak, hayat ile edilen mücadele şairin çarpıcı dizeleriyle iyi şiirler olarak yerini almış.
bazı dizeleri fazlasıyla etkileyici buldum.
birkaç pasaj bırakıp burada bitiriyorum.
gittikçe unuttum o kadar insan sevdim de.
bu kimin evreni?
hiçbir şey anlamamış yaşamaktan.
yüzümü istiyorum bir süvari alayından
ne yapsam istiyorum, ama istiyorum
bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
biz değil yaşayan acılardır.
zamanla değil, bir yerde
benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum.
söyle, en son nerde görmüştüm seni?
acele etme yoksun belki
ben her şeyin bir bir yok olmasına
o kadar alıştım ki...
devamını gör...