efsanevi yeşilçam replikleri

“hayatta idealiniz var mı?
-idealim yok. televizyonun taksidi bitsin inşallah onu da alacağım.

reca ederim bu bahsi kapatalım.

güzel olduğunuz kadar küstahsınız da

"übeyid beyin dairesini kiraladık. möbleli diyerekten bi kazıkladım ki, 5 bin. masraf hariç. übeyid beye 4 bin verecem, öteki bin lira n'oluyor? o da benim."

- dinleyin ulan develer!
istanbul'da en büyük benim!
baba takımının da haracını kestik, bize posta koyacak kimse kalmadı. benim attığım dikişi kimse sökemez, o kadarrr !!!
- arnavut !!
- buyur abi.
- votkamla errriği çalıştır ulenn !

altar'ın oğlu tarkan mı?
güzel olduğunuz kadar küstahsınız da.

otorokok savaşının yorgun savaşçısı .
ince bir savaşçının kalın serüvenleri.

“bak beyim, sana iki çift lafım var. koskoca adamsın. paran var, pulun var, her şeyin var, binlerce kişi çalışıyor emrinde. yakışır mı sana ekmekle oynamak? yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu, karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak? ama nasıl yakışmasın! sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saadeti çok gören. anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini seviyor. ama ben boşuna konuşuyorum. sevgiyi tanımayan adama, sevgiyi öğretmeye çalışıyorum. hıh, sen, büyük patron, milyarder, fabrikalar sahibi saim bey! sen mi büyüksün? hayır, ben büyüğüm! ben, yaşar usta! sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç! gözümde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de gelinime hiçbir şey yapamayacaksın. yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi. çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? dokunma artık aileme! dokunma çocuklarıma! dokunma oğluma! dokunma gelinime! eğer onların kılına zarar gelirse, ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemiş olan ben, yaşar usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni! anlıyor musun, vururum ve dönüp arkama bakmam bile!

seni karım yapıcam.

himmet: oğlum sora sora bağdat bulunur.
saffet: hemşerim bağdat nirde ?

(bkz: köyden indim şehre)