emekli olup sahil kasabasına yerleşmek

insanların %90'nın kurmuş olduğu hayal. bunlardan biri de benim.. umarım ileride birgün herşeyi arkamda bırakıp bu hayalimi gerçekleştirebilirim. bağ bahçe işlerine girerim, tavuklarımı beslerim, domates biber yetiştiririm ohh miss.

toplumumuzun büyük bölümünün hayali olan durum.

aynı zamanda bu hayal gelecek nesillere miras kalmıştır. her nesil bunu hayal eder.

emekliliğine 1 sene kalmış babamın hayalidir. gerçekleştirdi mi evet sahil olmasa da bahçeli bir ev aldı,iki tane de köpek. 10 yaş gençleşti maşallah.

türkiye'de gerçekleşme oranı zayıftır.

ben bunu emekli olmadan hatta çalışma hayatımın başlarında yaptım ve gayet memnunum. sabah pencerenizden üzerinde güneşin yükseldiği tepelerde dilediğinizce yürüyemeyeceğiniz yaşı beklemeyin böyle seçimler yapmak için. çıkın çıkın gelin canlarım, çıkın çıkın gelin.

necip fazıl kısakürek'in de dediği gibi;
susmak... unutmak... hem de asgari hayat ihtiyaçlarına mahsus birkaç kelimeden başka bütün lisanı unutmak...
bütün aziz meselelerin üstüne siyah bir örtü çekmek... kitaplarımı ve ev eşyamı satıp birkaç inek ve bir iki çadır satın almak. ineklerim ve çoluk çocuğumla bir dağ başına çekilmek... hayvanlarımı sağıp sütüyle yaşamak...

hemen hemen çok kişinin emeklilik planı ve hedefi olmuş. şimdi herkes bunu uygulamaya kalkarsa sahil kasabası, kasaba olmaktan çıkar. datça büyükşehir belediyesi ya da foça büyükşehir belediyesi gibi statü kazandıklarını bir düşünün.

her insanın hayalidir. şanslı olanlar gerçekleştirir şanssız olanlar hayal olarak kurmaya devam eder. insanların hayallerinin sessizlik sakinlik huzur olması üzücü olsa da yapacak bir şey yoktur. umarım herkes hayallerini gerçekleştirir.

arkadaşlar bu jenerasyon bir hayal kurmasın lütfen başımıza gelmeyen kalmıyor sonra...
şaka bir yana bizim jenerasyonun emekli olabileceğini düşünmüyorum. bu yüzden tek bir hedefim var iş bulmak. umarım onu bari bulabilirim.

her fakirin hayalidir her insanın değil, arkadaşın babası emekli olunca şehre yerleşti villa aldılar bahçede mangal storysi atıyor her hafta

o hayaller , hayal olarak kalsın.
çünkü sahil kasabaları o yükü kaldıracak durumda değil.
mesela kuşadası, ikamet eden nüfusu tabelada yazan 110 bin .
yazın bu mevcut oluyor 1 5 milyon .
ınanın sürekli oturana da , tatil için gidene de işkenceye dönüyor mevzu.

eğer belediye varsa , zaten ona göre ödenek alıyor adam .100 bin kişilik ödenekle 15 katı nüfusla uğraşmayı herkes düsünsün bir an .

şu korona sürecinde bir çoğu gelmeyin diye yırtındı adeta , neden ,
ya yok , hastane yok yatak yok doktor yok , büyükşehirde koronadan kaçan akıllı, oraları da kilitliyor umrunda değil, o kadarını düşünemiyor ki ...

bodrumun çeşmenin marmarisin zaten içine sıçtık, bir kaç yer kaldı hala onlar gibi olmayan ,
bırakalım da oralar bari curcuna olmasın..

param olsa emekli olmadan yapmak istediğim eylem.

emekli level'ini tamamlamış bulunduğum hayaldir. geriye sahil kasabası kısmı kaldı. en kısa zamanda istanbul'dan gitmek de nasip olur.

emekli olmadan yaptığımı düşünürken, “acaba emekli mi oldum” dedirten başlık.

hayatı sahil kasabasında geçen insanlar da diyor mudur acaba emekli olunca "istanbula yerleşeceğim" diye?

emekli olmadan gerçekleştirmek istediğim güzel olay.2016'da nerdeyse gerçekleşiyordu,ramak kalmıştı.zorlamaya devam.

sahil mi kaldı, kasaba mı kaldı? açgözlüler her şeye çöktüler.

yaşanmış hayallerin kopyalanmasından başka bir şey değildir. yaşamak için emekli olmak beklenirse hayal kırıklığına uğranması mümkündür.

gelmeyin. çoğunuzmgeldiniz, bazı yerlerimizin istanbul’dan farkı kalmadı. gelmeyin siz.