emil mihai cioran

kendisi edebiyat aleminin zeki demirkubuz'u olup, arada firuzağa kaavede 35 kilo sosyalist hanımlarımızla bayat tost yer. ben bunu bu aile ortamımızda itiraf etmekten çok utanıyorum ama, yıllarca "çürümenin kitabını okurken çok rahatsız oldum" dediğim yalandı kızlar. hakkınızı helal edin. göde bakıyorum o sıra yan yan. ben her şeye gülerim ki. onu da okurken güldüm. hiç rahatsız olmadım. kitap bu abicim. evdeyim yani, yiyecek mi kitap beni sanki? nocturnal animals filmindeki histerik teyze gibi triplere girmem ben. okurum mis gibi güle güle. kitap biter. açarım gülbül şüldür şovumu hayat akar. düz adam olmak güzeldir. okumamış da olabilirim.

bir kadınsanız ve her bir yeriniz şahaneyse, bu cümleyi size söyleyerek hafiften yanaşan birisi olursa, "neyinden rahatsız oldun lan anlat bakim" diyerek seri biçimde adamı darlayın. "y-yy-ani işte insanın buhranları burcucum" falan derse basın tekmeyi. açıkçası en son okuduğum kitap reşat nuri güntekin - çalıkuşu'dur. öğretmen vardı bayık bi tane, anca odun sobası yakardı. (emeklilik itirafları serisi / sf.36, osman buhar)