en çok annenin kızmasına rağmen babadan korkmak

anne tepkisinin bağışıklık yapması durumudur. beyin alıştığı durumlara fazla tepki vermez ve reflekse çevirir. kızmamış baba en potansiyel tehlikedir, ne yapacağı nasıl bir durumla karşılanamayacağı bilinmediğinden dolayı daha fazla korkulur.

baba acımasızdır, kendi bedeninden çıkmadığı için çocuk, baba olması, baba olmayı öğrenmesi uzun yıllar bile alır. benimseyemez çünkü. kendisini otorite olarak gördüğü için de korku verir, korku vermeyi de kendi babasından öğrenmiştir. (bkz: yazık.)

doru.
ben annemle arkadaş gibiyim zaten. babamla da dini sohbet programındaki moderatör-sunucu & konuşmacı hoca münasebetimiz vardır ekseriyetle. hani her şeyi ya o, ya ben allah'a bağlarız.

-bu taş buraya nereden gelmiş?
-baba, vardır bunda da bir hayır...
-oğlum zaten alllahu teala... - - -

çok güzel.

annemin ata siboru , oğlu mastor'a kızışmaktır. mesela sabah kalkarım evdeyim, aklı yerinde bir insan ne yapar? gider mutbaktan çitos alırım. annem kızar. "sabah sabah berat!" der.
bunun üstünde sabah sabah yemeyin yazmıyor ki...

annem söylenmeye devam eder. ben hiç oralı olmam. iskifimi bozmam, çitos yerim.

ama babam derse, "vazgeç berat bunlar hep zehir" diye, bırakırım.