eski sevgili takıntısı

çoğu cinayetlerin sebebidir. takıntılı olan kişilerde sürekli olarak takip etmek, nerede ne yaptığını bilmek ya da kiminle konuşuyor diye merak etmekten ötesine geçip takıntı haline getirmek. kişilerin ruh sağlığının bozulmasına ve o kişilere dahil zarar vermesinin olasılığını arttırmaktadır.

insanin bunyesini alt ust edecek bir eylemdir. bunalima hatta depresyona neden olabilir. cok sevmek, iliskinin biranda bitmesi, uzun surmus bir iliski olmasi, farkli sebeplerden oturu yarim kalan bir iliski olmasi ve hatta terkedilmek, bu ruh haline girmenin belli basli sebepleri olabilir.

yarım kalan her şey takıntı sebebi olur ama nedense eski sevgili de bu durum daha da coşkulu oluyor. anlamsız bir şekilde biten ilişkiler bu durumun en büyük sebeplerinden biri bence.

(bkz: gestalt psikolojisi) ) 'ne göre tamamlanmayan meseleleri bir şekilde tamamlamaya çalışırız. o nedenle takıntı haline getiren insanın sorularını yanıtlamak ve ilişkiyi bitirmesine yardımcı olmak süreci kolaylaştırabilir.

psikolojik destek alması gereken insandır. ayrıca çok tehlikeli sonuçlar doğurabilir.

bu potansiyele sahip olduğunu düşündüğünüz aciz insanlardan kadın/erkek farketmez uzak durun. kişiliği gelişmemiş ruh hastaları sizi. bir adım ötesi kadının suratına kezzap atmak, erkek arkadaşının arabasını kundaklamak, tecavüz iftirası atmak oluyor.

hastalıktır. sizi istemeyen bir insanı unutmalısınız.

bir gün mutlaka vedalaşmayı gerektiren durum.

#265883

aslında temel sebep sevgi falan değildir, "hınç" dır. ben ona, bana yaptıklarını ödeteceğim hıncı. yoksa tamam ben geri döndüm dese devam falan etmez. o hıncın tesiri kolay geçmez.

benimle bağı kesilmişse anında silerim, ne arar ne sorarım, ne de arandığında cevap veririm. bitmişse bitmiştir.

japonya’da her yıl yüzlerce kadının eski sevgili, eski koca veya hiç tanımadıkları platonik aşka tutulmuş bir yabancı tarafından takip edilip öldürülmelerine yol açan akıl hastalığı. bu konuda polisin hemen hemen hiçbirşey yapmayıp sadece ‘barışın ve birbirinize iyi davranın’ demesi üzerine kadınlar özel koruma tutuyorlar. japon hükümeti bu durum için terapi klinikleri açmış ve yaklaşık 50 terapiden sonra erkeğin sakinleyebildiği ve kadını malı olarak görmekten bir nebze vazgeçebildiği görülmüş.
japonlarla çok ortak yönlerimizden birinin de bu olması epey şaşırtıcı doğrusu.

eskiye düşmekten kaçış yok.


hep aklın o çekmecede.

eğer yaşıyorsa bitmiş gitmiştir ve buna bi sebep vardır o sebebin bulunması gerekir.
eğer vefat etmişse bişeyler eksik kalmış yaşanması gerekenler yarımdır.
her iki türlüde tedavi edilmesi gereken düşünme biçimidir.

eski sevgiliyi bırak sadece düz bir arkadaşı bile takıntı yapmayı becerebilen insanlar var hayatından çıkmışsa neden dönüp dönüp arkana bakiyosun ki bu seni yıpratmaktan başka bisy değil.

sağlıklı bir durum olmadığı aşikar.

ama garip bi' şekilde eski sevgilisini aylarca, senelerce takıntı haline getiren insanları gördükçe sinirleniyorum. bir arkadaşım var mesela, bi' tane saçma sapan insan için 3-4 senesini heba etti yok yere. başka bir arkadaşım kendisini defalarca aldatan dünyanın en varoş kızı için hayatını bitirdi ve hala kızı özlüyor falan.

valla eski sevgiliyi takıntı haline getirip, bunu kendi bünyesinde "uzun bir süre " azap olarak sürdürmeye devam eden insanlar kanaatimce ezik insandır. aksini tartışmıyorum bile, ayağa kalkmaya niyeti olmayan bir dostunuza vakit harcamayın, o yine bildiğini yapacaktır.

senin düşündüğün insanın seni zerre düşünmediği gerçeğinin bilincinde olmasına rağmen dram filmi tadında hayatını kalitesizleştiren bir insanla pek bi' şey konuşamazsınız çünkü o dramın içinden çıkmak istemiyor ve bekliyor ki o kadın/adam bi' gün onu bir yerde görecek ve diyecek ki

vay be bana olan aşkından ne hallere düşmüş, beni hala seviyor,
göz göze gelinir
ve ani bir sarılma

yok öyle bi' olay, kaç yaşında koca koca adamlar/kadınların yaptıkları şeyleri görünce cidden sinirleniyorum. ha biz yaşamıyor muyuz üzüntüsünü, tabiki yaşıyorum hala ara ara aklıma gelen eskiye dair sert üzüldüğüm/sevdiğim anlar oluyor ama bunu kendimi yoracak şekilde düşünerek veya o insanları rahatsız ederek kendimi mahvetmiyorum.

ekstrem takıntılıları da biliyorsunuz işte
inkar evresi(ilişkinin bittiğini asla kabul edemememe, yalvarma,yakarma) / duygusal şiddet (kendimi öldüreceğim, sen gidersen ben biterim , okulu bırakırım vs) / öfke patlaması, karşıdan nefret etme

falan filan, kendinize saygınız olsun .

vakti zamanında bi sevgilim vardı. anlaşamasakta severdim kendisini ve peşinden ayrılamazdım. terketse de bilirdim ki geri gelecek, dönüp dolaşıp yine hayatıma dahil olacaktı. nitekim sayısız ayrılıp barışmamızda da hep böyle oldu. artık normalimiz bu gibiydi.

bi gün geri dönmemek üzere terketti beni. eski alışkanlık olduğundan nasılsa geri gelir diye umursamadım gidişini ve hazır gitmişken yani boşa çıkmışken günümü gün etmeye odaklandım. yaklaşık 2 yıl sonra evleniyorum diye haber yollamış. mutluluklar dileyip o defteri kapattım ama içten içe de hissediyordum sanki tüm her şeye rağmen bir gün bir yerlerden fırlayıp girecekti yine hayatıma. herhangi bir hazırlığım olmasa da aklımın köşesinde bu ihtimalle yaşadım yıllarca.

yaklaşık 7 sene sonra artık senede bir bile aklıma gelmeyi bırakmışken seninki çıktı karşıma. geçen seneler pek kibar davranmamış ona da ama yine güzelliği yerinde. oturdu karşıma dikti gözlerini gözlerime ve aynı çakmak çakmak bakışlar, sevdiğim o koca gülümseme yüzünde meraklı meraklı soruyor, anlatıyor. heyecanı, titremesi, ürkekliği, kikirdemeleri hep aynı. sanki dün bırakmışız birbirimizi de bugün tekrar buluşuyor gibiyiz. tabi sohbet esnasında laf döndü dolaştı "yeniden deneyelim" noktasına geldi yine yeni yeniden.

-senden sonra benim hayatım da çok değişti. çok insan tanıdım, biriyle de evlenip boşandım ve....
+ben de evlenip boşandım bi kızım oldu hatta.
-ne güzel allah bağışlasın.
+teşekkür ederim, adı irem*
-bir şey diyordum bölmezsen sevinirim.
+tamam kusura bakma. dinliyorum evet?
-uzun sözün özü bizden olmaz artık. şairin dediği gibi "ne sen leylasın ne de ben mecnun" artık.
+nereden biliyorsun ki olmayacağını? biz seninle çok şey yaşadık, ne kavgalar ettik. ne ben ne de sen kopamadık birbirimizden. bugün burada olmamız bile bunun göstergesi ama tabi sen bilirsin. kesitirip atacaksan ben bir şey diyemem.
-trip atmanı bile özlemişim.
+ben de benimle inatlaşmanı.
-dediğim gibi bizden olmaz artık. ha diyorsan ki içimde kaldı bi sevişelim sonra ayrılalım, farketmez benim için.
+ben bu dediğini duymamış olayım! (hızlı hızlı toparlanmaya başladı bu noktada)
-sen bilirsin, iyi bak kendine.
+öküz! şerefsiz! sen ne ara bu hale geldin ya. biz en iyisi bir daha görüşmeyelim. sakın beni arama!
-7 yıl önce de bunları söylemiştin ama görüyorsun ki dayanamadın. 7 yıl sonra aklına beni aramak geldiğinde bugünü hatırla ve arama bir daha.

yüzüme çarpılan lattenin üstümü başımı kirletmesiyle lavaboya yöneldim ve biraz temizleyip mekandan ayrılmak için kapıya yöneldim. tam çıkacağım sırada garson yanımda belirdi ve hesabı ödemem için beni kasaya yönlendirdi. çıktığımda karşı kaldırımın köşesinde gözlerini dikmiş beni izliyordu. farketmemiş gibi davranarak arabaya yöneldim, bindim. camları açıp gözümü ona diktim ve yavaşça yanına sürdüm.
-buraya kadar gelmişsin, gel ben bırakayım seni.
+istemez sağol.
-inat etme de gel işte.

söylene söylene bindi arabaya. üzerimi değişmek için bana gittik önce, güzel bi seviştik. sonra gideceği yere bıraktım onu. bakalım tekrar ne zaman arayacak. 7 yılın dolmasına 5 sene var daha. bekle dur işin yoksa.

geçmişi bok ettiği gibi geleceği de bok etmesi olası durum.
geçmiş geçmişte kalmalıdır, arkana bakarak düz yürüyemezsin.

takıyoruz ne bulsak ona takıyoruz hatta.