evrimsel hümanizm

öncelikle hümanizmi “insan sevgisi” , “aman benim cici insanlarım” olarak anlamayı bir kenara bırakıyoruz. acı çeken insanlara neden üzülüyorsun diye sorulursa da, “çünkü çok hümanistim” gibi bir cevap vermiyoruz. çünkü hatalı olacaktır. illa insan sevginizden bahsedecekseniz, “hümaniteristim” gibi bir şey diyebilirsiniz. ama en kolayı “insanların hepsini seviyorum” demek olacaktır.

hümanizmin tanımı çoğu kavramda olduğu gibi dönem dönem farklı olarak ama en çok “insan merkezcilik” olarak kullanılmış. çok dallı budaklı bir konu. başlığını açmış olduğum “evrimsel hümanizm”
ise hümanizmin belki de en tehlikeli ve en fazla insanın hayatına malolmuş bir dalıdır. fikri ortaya atan düşünürler olmuştur ama fikrin ilk uygulayıcısı nazilerdir diyebiliriz.

hitler “kavgam” isimli kitabında bu konuya değinmiştir. evrimsel hümanizm yine insanı merkeze alır ve amacı insan türünü en ileriye taşımaktır. nihai amaç ise süperinsanın yolunu açmak ve ona ulaşmaktır. bu yol ise en iyi genlerin üremesine izin vermek, zayıf ve hastalıklı genleri elemektir. yani üstün alman ari ırkının genleri ile kusurlu yahudi genlerinin karışmasına izin verilemez. ve oluşacak süperinsanlar dünya hükümranlığını kurmalıdır.

kısacası evrimsel hümanizm insan sevgisi ile katiyen bağdaşmaz. hatta bazı insanlar süperinsanın önündeki engel olması sebebiyle sevgiyi hak etmez.

özetle: evrime destek olmayan kalmasın.