fakirlik belirten detaylar

bir ürün satın alırken etiketine bakmak.

marka giymek.
ben cocukken biz fakirdik mesela bu yuzden bazi giyim magazalarinin kartlari vardi oradan taksitli alis veris yapardik.

tum cocuklugum adidas ayakkabilar, reebok ve quicksilver tekstil urunleriyle gecti.

istediğin rozeti alamamak.

yer sofrası,elzem ihtiyaçlardan bile pahalı olduğu için vazgeçmek örneğin kadın pedi gibi (en hassas organ olup en kaliteli ürün kullanılmalı fakat fakirlik sağolsun en ucuzunu en uygununu alabiliyoruz)

mağaza görevlisine, dönüşte alırım demek.

hergun ayni ayakkabiyi giymek

15 dakika yokuş inip çıkıyorum tek dolmuş olsun diye.

gözüm bozuk benim. çok değil ama bildiğin bozuk. bir gözde 0,75 miyopi-0,50 astigmat diğerinde 0,75-0,75 olmak üzere kısaca 1,5 numara bozuk gözlerim. gözlük takıyorum ancak doktor takmana gerek yok demişti. 2-3 metreden eşimi dostumu tanıyamıyorum bulanık gördüğüm için. o yüzden ver dedim takıcam ben. takmaya başladım fransa'ya gelmeden 1 ay önce.

alıştım merete. her şeyi, herkesi görmek tatlı geldi. tahtadaki yazıları bile görüyorum, görmek süper yani. fakat gözlük yüzüme uymuyor, güzel durmuyor, sevmiyorum takmayı da. evden çıkarken takıyorum. önceden hayatımda hiç böyle gözlük ve görmek gibi asortik ihtiyaçlar yoktu. bulanık mulanık gayet yaşıyordum ama şimdi bu görme konforuna da alıştım. sizin için normal ama benim için lüks işte. lakin gözlükten nefret ediyorum. o yüzden acil lense geçmem lazım dedim artık. canıma tak etti. sonra fiyatlara baktım. astigmatlı lensler 35 euro aylık. yuh lan. ev mi alıyoruz. benim kiram 400 euro. açtım baktım türkiyede fiyatlar yarısı ama aylık 300 tl lense vermek de koyar bana. topluca 6 aylık lensimi alıp geri mi gelsem dedim ama fiber internet parası ödenir mi sırf görmek için ya? vazgeçtim sonunda. görmeme gerek yok. gözlük de takmayacağım. tekrar görmemeye alıştıracağım kendimi. ne gerek var yani. bu dünyanın çirkinliğini fakirliğim sebebiyle görmemeye karar verdim. sizin olsun full hd, 4k dünyanız.

fakire görmek bile haram.

dacia duster'a binip suv arac kullaniyorum ve elitim deyip herkesi kücük görmek.ince bir alay ve sitem barindirir.

çöp poşeti yerine delinmiş market poşetlerini kullanmak, yada çöp kovası ile çöpe devirmek. net fakirliktir

bir giysi alırken direkt fiyata bakmak.

bimden makyaj malzemesi almak.
en son bir ruj aldım bimden, kızım
-fakir misin anne, bimden makyaj malzemesi mi alınır dedi.
sanırım ruhum fakir, ama ruju çok beğendim bana no problem.

duvar halısı olan ev.

öğrenci olmak.

ayranla dürümü aynı anda bitirmek.

yiyeceği yeri sodexo kabul edip etmemesine göre belirlemek.

80 gr tavuk dürüm yemektir. bir de 80 gr nedir abi? 100, 80 gr falan. yok koyma kokusunu yiyelim. ülkenin hali içler acısı valla.

(bkz: eksi bakiye)

tavuk yemeyi sevmek.
çevremde ne kadar zengin varsa hepsi de tavuktan nefret ediyor.
oysa tavuk hem uygun fiyatlı hem yüksek proteinli hem de lezzetli.
öğrencilik yıllarımda bile bana uygun gelen bir yiyecekti.

80'lerde doganlar bilir o zamanlar tam bu seneler gibi bir ekonomi vardi ve kredi karti vs oyle degildi.
neyse bir gun elime para gecmis, gidip salam almışım (sucuk yoktu) sucuklu yumurtadan yola cikarak salami sucuk gibi kizartmaya ve tavaya yumurta kirmaya calismistim

fakirlik boyle bir sey iste; neyi nasil yiyecegini bilemezsin bazen.