gece gelen hüzün

gece müsaittir ama siz de şiirle falan desteklemeyen şu hüznü arkadaşım.

şu an gece gelen hüzün mü var üzerimde yoksa canım mı sıkılıyor onu anlamaya çalışıyorum.

beş kardeş diye bir dizi vardı burda bu konuyu çok güzel özetliyorlardı . nazım sen bilirsin gece olunca insana neden bir hüzün çöküyor . çünkü gün bitiyor . bide zaman geçiyor o ürkütüyor insanı . birde içten içe sonuçta bir son var . o sona doğru biraz daha yaklaşıyorsun

çalıkuşu'nda şöyle bir cümle var:
"halbuki gönlüm, baştan başa bütün sevdiklerimin ölüleriyle dolu."
bir zamanlar çok sevilmiş olan ne
varsa bir zaman sonra artık gönlün kabristanındadır.
bazılarında bir hatıramız dahi kalmayacak, bazıları için gönlünü bu kadar yorma..

geçmişteki güzel anıları hatırlayınca oluyor bana...

hayatımın son 2 yılıdır

(bkz: bir derdim var bin dermana değişmem.)

geceye yüzün düştü, hayalin yüreğimde canlandı, hasret yine geceyle beraber üzerime üşüştü, bana yine hüzün düştü...’

altı ay gece altı ay gündüz yaşanan coğrafyalarda altı ayda bir gelen hüzündür. yazık la o insanlara, hüzünlenmek için altı ay bekliyorlar.

akşam oldu hüzünlendim ben yine
belki de hasret kaldım gözlerinin rengine
tıpkı şarkıdaki gibi
her hüzün zaten eser miktarda hasret barındırır

1 gece değil,
2 gece değil,
3 gecedir böyle.
hüzün,
hüzün,
sadece hüzün. okuyorum geçmiyor. yazıyorum geçmiyor. geçmiyor.

bakıyorum, düşünüyorum, gözlemliyorum
dikkat ediyorum hiçbirimiz mutlu değiliz.
ne umudumuz, ne inancımız?
hangimiz rahat rahat kafamızı yastığa koyabiliyoruz?
kimi uykuya sığınıyor, kimi uykudan kaçıp başka bir şeye sığınıyor...
o kadar az ki gerçekten gecesine hüzün çökmeyen.
çökmesin de zaten.
dilerim herkes iyi yaşar.
hiçbirimiz bir kez daha doğmayacağız ki...
yine de bu halimize şükür, çok şükür