gereksiz edebiyatı yapılan şeyler

"ben gitsem de sen bana sıkıca sarıl, seni bıraksam da sen bırakma" minvalinde yapılan, tacizi romantize eden şu olaya aşırı ayar oluyorum.

edebiyat.

çay.
çay yani ne amaçlıyorsun, haftada 3 kez instagram 5 kez whatsapp hikayesi atmakla, " içiyorsak bir sebebi var " ++ cümleleriyle?

rakıdır. dümdüz rakı.

dert çekip kendini olgun sananlar derneği.

her türlü kişisel gelişim zırvalığı içim ürperiyor biri kişiliğimi geliştirmemle alakalı konuşunca.

edebiyattan habersiz nesillerin herşeyde öf püf demesi. gözlerimi devir devir başım döndü afedersin.

çay.çok severim aba edebiyatını yapma iç.

filtre kahve. ayyy sabahları içmeden kendime gelemiyorum tribi. daha önce nasıl yaşıyordun a.k.tikisi

(bkz: kadın)

abartı abartı işler.

kesinlikle tepeye sigara koymak lazım. bir edebiyat dergisi almıştım düşkovan isminde. bakalım genç edebiyatçılara desteğimiz olur demiştim. derginin het yazısında mutlaka sigaradan bahsediliyor ve yapıştırma bir efkar vurgulanıyordu.

her şeyden biraz, abartmadığımız bir alan yok ki.. siyaset desen hiçbir ülkede olmadığı kadar bizim ülkemizde rağbet görüyor. işte bunlar hep can sıkıntısı..

aşk ve çay. bir de bunların arasında sürekli bağlantı kurulması.

sigara, alkol, deniz, uçurum, ağlamak, göz rengi vesaire...
yok efendim sigarayı böyle tuttu, şöyle efkarlıca götüme üfledi, yok efendim deniz uçurumun kayalarına böyle çarpıyordu, vakur bir edayla başı önde; ağlıyordu. mr. blabla "adeta 10 saattir su içmemiş bir o. evladının çişi kadar koyu" olan turuncu viskiyi bardaklara doldururken kadın yosun rengi gözlerindeki utangaç bakışlarını adamın sert hatlarına yöneltmişti...
böyle şeylerin nesi romantik ya da literal anlamıyorum.
gonçarov ya da jane austen değilsiniz, kendinize gelin :)
aslında bunların edebiyatının gereksiz olmasının sebebi hep benzer ifade kalıplarıyla anlatılması bence mesela gonçarov'un oblomovdaki deniz tanımlamasına bir bakın:
[[/alıntı]]
etrafta kuş cıvıltılarından eser yoktur; yalnızca sessiz martılar, birer mahkum gibi kah kıyıda kah sular üstünde dertli dertli uçuşurlar. vahşi bir hayvanın kükremesi, tabiatın bu acı haykırışları yanında bir hiç kalır. insan sesi duyulmaz olur; bu geniş tablonun kıvrımları arasında insanın kendisi de küçüldükçe küçülür, kaybolur gider. denizi seyretmenin insanı sıkması belki bu yüzdendir.
[[/alıntı]]
bu kitap 19. yüzyılda yazıldı. bu benzetmeler 19. yüzyılda yapıldı.
21. yüzyıldayız ve yemin ediyorum ki hala aynı benzetmeler, aynı kalıplar.

yalnızlık.yeter daha.

acı. mutluluk. anlaşılma endişesi. kimsesizlik. fakirlik. taşra. çay ve diğer içecekler. sıfırdan başlamalı başarı öyküleri. bilimkurgu sınıfında yayınlanan ama bilimle alakası olmayan dünya yok oluyor endişesi. genel olarak endişe. sonra yine acı. yalnızlık. liste uzar gider

rakının üstüne yoktur.

elbette çay.
muhafazakar kesim tarafından rakı edebiyatına rakip olarak çıkarılmıştır. birçok kesim de bunun peşine takılmıştır.

türklüğü sadece bir partiye ya da salt bir millet seviyesinde dar kalıba döküp, bazı türkten daha fazla öz türk evladı olanları dışlayan tarzdaki aşırı milliyetçi kokan cümleler, dışlayıcı ve gereksiz edebiyatı yapılan şeylerin mihenk taşıdır. kimse farklı yöne çekmesin.ülkem için bin canım olsa hepsi tereddüt etmeden fedadır.

türküm doğruyum, çalışkanım.

#825509