gök gürültüsü

ya nerede o şans.

gök yarılsa ortadan ikiye, sağanak götürse ortalığı da az nefes alsam şu lanet olasıca kentte.

küçükken ölesiye korktuğum doğa olayı.

ne zaman yağmur başlasa ve ortalık sesten yıkılsa, evin en ücra köşesine kaçar, bulduğum yastık, yorgan şu bu ne varsa altına girer, kulaklarımı tıkardım. ergenlikte bile geçmedi bu.

zamanla ne olduysa bitti gitti. şimdi de aksine, bayılıyorum. hemen camları açıyorum sesini duymak için. izlemeyi de seviyorum. nikola tesla yüzünden olabilir, bilemiyorum.

tonlamasini sevdigim baba bir sestir.

adım kuru soyadım gürültü. gök gürültüsü de ne hıh.

beni her zaman çok heyecanlandıran doğa olayı. düşünsene yukarıda bir şeyler oluyor ve acayip bir ses çıkıyor. pencere doğramaları titriyor falan. müthiş bir şey. bu gezegeni çok seviyorum. her gök gürlediğinde içim gıcıklanıyor, sabırsızlıkla bir sonrakini bekliyorum. kızımın da dediği gibi, bu ne kadar güzel bir dünya anne.

yağmurun habercisi olan bir elektriklenme olayı.