gök gürültüsü

birazdan başlayacak olan, şu an sanki 23 nisan-19 mayıs'ta jetlerin alçak uçuş yaptığı andaki gibi sesler çıkararak en sevdiğim doğa olayı. sanki zeus'un bando takımı vurmalı çalgılar eşliğinde gösteriye hazırlanıyor gibi. hemen evde biriktirdiğim meyve çekirdeklerini çiçek tohumlarını toprağa atmam gerektiği alarmını veriyorlar sanki.

korkuttuğu kadar garip bir şekilde yağmur eşliğinde huzur verendir aynı zamanda.

yıldırım düştüğü an ile gök gürültüsünün duyulması arasındaki süreyi bulup 340 metre ile çarparsanız şimşeğin sizden ne kadar uzakta meydana geldiğini hesaplayabilirsiniz. förmülü aşağıdaki gibidir. ışık ve ses arasındaki süre ne kadar kısaysa şimşek size o kadar yakın demektir.

şimşeğin oluştuğu yer (m) = yıldırım ışığının görüldüğü an ile ses arası geçen süre(s) x 340(m)

küçükken köyde yaşı benden büyük iki komşu çocuğuyla birlikte evimizin kapısının önünde yağmurun geçmesini bekliyorduk, onlardan birisi dedi ki birazdan gök gürleyecek, hakikaten birkaç saniye sonra gürledi, ben çok şaşırmıştım, tekrar bilmesini istedim, sonra yine bildi, sonra yine, sonra yine, iyiden iyiye süper güçleri olduğuna inanmıştım, daha sonra olayı abime anlatınca ne kadar salak olduğumu anlamıştım.

bu arada şimşek ve yıldırım arasındaki farkı belirteyim ek bilgi olarak
şimşek elektrik yüklü iki bulut arasında cereyan eden elektrik boşalmasıdır
yıldırım ise bulut ile toprak arasında gerçekleşir

o sebeple yıldırım düştü, şimşek çaktı deriz.

tanrı'nın öfkesinin yer yüzüne inmesidir.
ya da mutsuz bulutların içindeki sıkıntının dışa vurumu..
araba yıkarken gök gürültüsünün tepenizde olması hem de gecenin bi yarısı ah çok berbattı.

kuran-i kerim'de gökgürültüsü anlamına gelen bir süre vardır ismi rad.mealinin ve tefsirinin okunmasını tavsiye ederim.

biz küçükken çok korkardık sonra babam bize bulutların birbirine değip bu sesi çıkardığını anlattığından bu yana hiç korkmadım. büyüdükçe de içime hep huzur verdi

an itibarıyla çok huzur veren olaydır. * hava kararmaya başlar, akşam ezanı vakitleridir ve gök gürülder. hava ne soğuktur ne sıcak, tam filmlik sahne.

yağmuru sevmediğim için gök gürültüsünü de sevmiyorum. ama geceleyin çakan flaşları izlemek zevkli. ışık hızının çok daha fazla olması sebebiyle görüntüden saniyeler sonra geleceğini bilse bile korkutur bazen.

biraz önce istanbul semalarında husule gelen hava hadisesi.
aklıma hep zeus'u getirir, ne tanrıydı bee..

çocukluğumda köyde yaşardık. karadeniz köyü, yaz kış farketmiyor, fırtına olabiliyor, yağmur bardaktan boşalırcasına yağabiliyor, gök çatlayabiliyor. bizim köydeki evler -karadenizdeki tüm köyler gibi- ayrı ayrıdır, evler hep başka yerlerde, başka dağlardadır. bizim evde bir dağın dibinde, diğer evlerden ekstra uzaktaydı. neyse, 10-11 yaşlarımdı, bir bahar günüydü.

o akşamüstü başka bir eve, akrabamıza oturmaya gitmiştik, yürüme. akşam alacakaranlıkta da geri dönüyorduk. elimizde de üç büyük pille çalışan metalik gri renk el fenerlerinden var. havayı hatırlıyorum, simsiyah bulutlar yaklaşıyordu. eve geldiğimizde felaket yağmur başlamıştı. evimiz en az 60 senelik, dede evi. elektrik tesisatı falan çok eski. çok yağdı, saatlerce, sonra geceye doğru gök gürültüsü başladı. elektrikler de çoktan kesilmişti. belki de eve geldiğimizde de hiç yoktu, hatırlayamadım. iyice karanlık çökmüştü ama evin içi aydınlanıyordu. nasıl mı? dakika başına kalmadan, evin tam üstünde, güüüüüm, yıldırım düşüyor, şimşekler çarpıyor. her gümlemede evin içi komple aydınlanıyor, odalarda uzun çubuk floresan lambalardan var, yıldırımın etkisiyle kendiliğinden yanıp sönüyorlar. salonda bulunan elektrik panosunda eski tip mekanik saat var, her gök gürültüsünde oradan çaaaaat sesi geliyor, sanki tabanca atılıyor. oradan bir de ateş çıkıyor. tüm salon aydınlanıyor o ateşle. ev zaten çok eski olduğu için sanki zelzele oluyor, titriyor duvarlar yıldırım çarptıkça. biz 3 çocuk, haliyle korkuyoruz, yangın çıksa panodan, yanar gideriz. yer gök yıkılıyor zaten. evde bizden başka bir halam ve bir annem var. onlar da korkuyor, halam devamlı salavat getiriyor, dualar okuyor, biz bir odanın köşesinde yer yatağına yatmışız. her gümlemede, yanan ışıklar ve çat sesi, halamın duaları ile korkuyoruz. o şekilde uyumuşum.

sabah uyandığımızda çevremizdeki her dağda ve her tepede toprak kaymaları olmuş olduğunu gördük. saatlerce yıldırım düşmüştü, normaldi. şimdi düşününce, iyi sağ çıkabilmişiz oralardan. o çatlamalar, çıkan ateşler, sallantılar, evin çok yakınına düşüp kulakları sağır eden sesler... gök gürültüsü bu yaşantılardan dolayı benim için korku demektir, sevmem hiç.

ruhumdan dışarıya kaçı veren ses.

an itibariyle dinlediğim hayret ve mutlu eden ses.

çok severim, karanlıkta oturup yıldırımları ve nasıl güzrl parladıklarını da izlemeyi çok severim.

olağan bir şey olmasına rağmen korktuğum hava durumu olayıdır.

çocukların ve ruhu çocuk kalanların uyanıkken gördüğü korkulu rüyası. insanın içine kötü his salan doğa olayı.

şimşek ve yıldırım oluşumu sırasında açığa çıkan yüksek sıcaklık ve basınç değişimi havanın genleşmesine neden olur.genleşen hava sonik ses dalgaları denilen ses dalgaları oluşturur.bunları jetlerden hatırlarız.ses dalgasının kaynağı ses dalgasından hızlı olduğunda duyduğumuz o patlama sesi gibi.yani o dehşet verici sese sebep olan esas neden havanın genleşmesidir.

şimşek çaktığı veya ışık göründüğü anda içimizden saniyeleri saymaya başlıyoruz ve gök gürültüsü sesini duyduğumuz anda saymayı bırakıp elde ettiğimiz saniyeyi 343 ile çarparak şimşeğin oluştuğu yerin bulunduğumuz yere olan uzaklığını yaklaşık olarak hesaplamış oluyoruz.

çok korkardım küçükken ağlardım hatta bazen. anneme sığınırdım. annem bir tek o zaman yanımda olurdu. kızmazdı git daralıyorum sırnaşma bana diye. büyüdüm hâlâ korkuyorum çok gürültüsünden ama ona sığınmıyorum

yahudiler ilk zamanlar gök gök gürültüsüne tanrının sesi derlermiş.