gökdelen

40 - 50 veya daha fazla kata sahip olan mega ucubeler. (eski gökdelenleri tenzil ederim)

sadece benim gibi zengin ve elit insanların yaşayabildiği yer.

gökdelen sayılır mı bilmem ama bir aralar 32 katlı bir binanın en üst katlarında oturmuştum (8-9 aylığına) sandığınız kadar güzel, havalı, elit bir durum değil.

şehrin* silüetini bozan, yakınından geçtiğimde gözümü korkutan uzun ve çirkin binalar.
teyzem bunlara "modern mezarlık" diyor. çok mantıklı.

arada kelimedeki "k" harfini "t" ile değiştirip kendi kendime eğlenmeme sebebiyet veren kelime.

ayrı bir keyfi olan binalardır. ama yine de villayı tercih ederim tabii.

şehirlerin mezar taşı gibidir.

bir ara çok rağbet görendi.

üzerinden tükürünce dünyanın yüzüne tükürme hissi veren yapı.
(bkz: gökdelenlerden tükürdüm dünyaya)

kendilerine bir dörtlük gelsin benden:

göğü kapattınız,
yıldızları arattınız,
sizi gidi beton istifleri,
köyümü arattınız.

olağan yapılaşmadan uzun ve yüksek binalardır. bir binanın gökdelen sayılması için 100 metreyi geçmiş olması gerekir. bu binaların başladığı ve en fazla yoğunlaştığı ülke de abd'dir ( özellikle de new york ve chicago). inşaat alanında çelik üretiminin endüstriyel bir hal alması, betonun, asansör vinç, kule vinç gibi kaldırma kuvveti yüksek araçların gelişimi, yüksek binaların yapımına da imkan tanımıştır. bir de kent merkezinde toprağın yetersiz ve pahalı olması, insanların yüksek binalara olan merakı ve mimarların projelerini yarıştırma hırsı, abd'de adeta gökdelenler savaşını başlatmıştır.

binalar hızla yükseliyor fakat medeniyetler ve insanlık bir bir yerin dibini boyluyor. ters orantılı işliyor süreç. neye yarar ofisleri fezaya değen şirketler ve şehirleri tepeden izleyen manzaralı evler, kripton gibi tükenecek dünya nasıl olsa. göğe bakmayı yanlış anlamış insan evladı. aşağıda ezilenleri, pisliğe bulanan güzellikleri, masum canlıların çaresizliğini görmezden geliyorlar.

nedense bilmem. bu tarz binalardan hem korkarim. hem severim. içine girince insan, ayri bir huzur hisseder. çok buyuk olmasindan midir nedir bilmiyorum. ama çok ilgi cekici.

2073 yılında geçen, 2007 balkanika ödülü'nü kazanan tahsin yücel'in 2006'da çıkan romanı.