gözleri bozuk olduğu halde inatla gözlük takmayan tip

yaşlılığa direniş, başkaldırı. ekranı yüzde yüz yetmiş beş büyüterek çözüm bulmaya çalışan şaşkın.

tam olarak benim, sebebi yok açıkcası sadece gözlüğü takmaya başlarsam alışana kadar gözlerimi ve başımı çok ağrıtacak diye takmıyorum bunu nerden bilebilirsin diyenler için 2 sene önce ilk kez taktığımta yaşamıştım.

lens takan tiptir.

şahsımdır.

yakını görebiliyorum. ama uzak flu görülüyor. bigün karşıdan babam geliyormuş . tip tip bakıyor biri ben de uyuz oldum ne bakıyor bu diye. sonra iyice yaklaştık. babammış . yine de gözlük takmıyorum.

yaş 30

belki de gözlüğünü görememiştir.

büyük ihtimal alnı kırışıktır.

astigmat varsa inat sökmez. baş ağrısından bir kere dünyanız şaşar ki gözlüğü takmak değil surata monte edersiniz.

burnu acıyordur ayrıca ilkokul zamanlarında verilen gozlugu kullanmamiş ve zamanla gozleri duzelmiş bir insan olarak desteklediğim insandır.

bu bir zamanlar ki ben... gözlüklerim hiç güzel değildi ve takmayı sevmezdim. miyop ve astigmat olmama rağmen de takmadım. en sonunda da bedeninim bir parçası haline geldi gözlük. lütfen gözleriniz bozuksa takın şu lanet gözlükleri yoksa benim ki gibi göz numaranız ilerler o zaman görürsünüz anyayı konyayı.

gözlerim doğuştan bozuk miyop, hipermetropi,astigmatim var. gözlük ya da lens kullanmıyorum. lens çok zahmetli hızlı halledemedim, gozlukse görsel olarak hiç sevmiyorum rahat edemiyorum. teknolojinin daha çok ilerlemesini bekliyorum kör olmadan inşallah.

belki de insan sevmiyordur çok da şey yapmamak lazım.

ben de gözlük takmaktan nefret ediyorum. miyop astigmatım, görüşüm çok kötü. buna rağmen sadece odamdayken takıyorum mutfağa giderken bile çıkartıp kör kör gidiyorum o derece. evde yalnız olsam bile bu yıllardır böyle ne yazık ki.
dışarı çıkarken de lens takıyorum. gözlük kadar rahat değil, gözü yoruyor ancak yapacak bir şey yok..

çirkinleştirdiğine inanıyordur.

evde takmayı tercih edip, dışarıda elzem meseleler olmadıkça takmadığım gözlüğüm. mesela geçenlerde arkadaşlarımın yanına gidiyordum sahile, şarjım bitmişti, telefonum kapanmıştı ve ben nerede olduklarını bilmiyordum. gözlüğümü takıp sahilde baştan sona gezinip bir bakayım dedim, belki bulurum diye. neyseki buldum da. dışarıda takmayı sevmeme rağmen o gün bir hayli işime yaramıştı.

gözlüğün sapı kulağını acıtmıştır.

benim bu. görmeye değer hiçbir şey olmadığını düşünüyorum çünkü. ayrıca çocukluğumdan beri sürekli gözlük takıyorum ve artık sıkıldım bu durumdan. o da var tabi.

yıllar yıllardır bendim bu tip. son bir ayda sadece çalışırken ve bir şeyler izleyip okurken takarak direnişe devam ettim. fakat son üç gündür sabahtan tatmadığım an, gözlerim şıpır şıpır yaş dökmeye başladığı için ve gerçekten artık dışarıda gelen arabayı bile son anda fark edecek hale geldiğim için full time takmaya başladım. hiç mutlu değilim, ufak çaplı bir depresyon halindeyim. çünkü bu şekilde alışırsa, biliyorum ki bir daha hiç çıkartamayacağım. bir de üstüne, gören herkes "çok yakışıyor gözlük sana, takmaman hata" derdikçe, iyice sinir oluyorum.
yıllardır yok saymasaydım da, keşke çizdirseydim. gözlük sevmiyorum, sevmeyeceğim. göz dediğin şey neden bozuluyor ki? çok saçma.

araç kullanırken de takmıyorsa aracın içindekiler ve trafikteki diğer kişiler için büyük tehlike arz ediyor demektir.

gözlerimin biri 5 miyopdiğeri 4.5 miyop olduğu için afedersiniz sike sike takmaya mecburum.

evet bu insanları ben de anlamıyorum. utanıyorlar mı ne yapıyorlarsa etrafı cine5 gibi izlemeyi tercih edip gözlük takmıyorlar.