grey’s anatomy

2005’te başlayan hastane dizisi. zamanında (bkz: doktorlar) olarak türkiye uyarlaması da yapılsa da orijinali kadar uzun ömürlü olamamıştır zira grey’s anatomy yaklaşık 1 ay önce 17. sezona başladı.

konusu şöyle;
seattle grace hospital’da cerrahide internlüğe başlayan 5 genç doktor olan ***** nin ilişkilerini hayatlarını hastaları ameliyatları anlatan medical-drama dizi.

son sezonunu pandemiyi ayırmış, dizi boyunca ırkçılığa, ötekileştirmeye, lgbtnin dışlanmasına, çocuk istismarına değinmiş; aynı bölümde hem kahkahayı hem de boğaz düğümlenmesini yaşatan dram dizisidir.
artık bazı bölümlerde çok uzaklaştı kendinden diyorum ama sonra biz bile 17 yılda bu kadar değişmişken o nasıl aynı kalsın diyorum. sanırım 10 yıl daha çekseler yine izlerim.

--! spoiler !--

bu arada christina en sevdiğimdi gidince bir yıkılmadım değil. beraber yaşlanıyoruz grey.

--! spoiler !--

18. sezon onayı almıştır. (bkz: er (dizi)) nin rekorunu kırmıştır. ayırca gzö bebeğim kırmızı çizgimdir. jackson ve andrew karakterlerini uğurladığımız bu sezondan sonra yerine yeni karakterler eklenecek mi diye düşünüyorum. ilk sezonlardaki gibi heyecanı pek yok açıkçası hepsi yaşlandı hepimiz yaşlandık emekli olucaz bu gidişle diziyle birlikte diye düşünüyorum. fakat eski karakterlerin dahil oluşu tatlış bir sürpriz olmadı değil.

başlarken öylesine başladığım ve 10. sezon finalini de izledikten sonra en iyi drama tv serisi olduğu kanaatine vardığım dizi.

öncelikle bu tür dizilerin normal şartlarda ilgimi çekmediğini söyleyebilirim. ancak 1. sezondan başlayarak karakterlerin çocukluğundan erişkinliğine dek oturtulmuş mantıklı temellerle hikaye örgüsünün desteklenmesi ilgimi çekmeye başladı. dizi bir hastane dizisi olmaktan çok daha öte. insan ilişkilerinin abartısız ve olağan şekilde işlendiği nadir dizilerden. günlük yaşamda, insanlarla, ailemizle, okulumuzla, işimizle, bireysel anlamda kendimizle ne yaşıyorsak bir yansımasını görüyoruz tüm dizide. bu anlamda benim için diziyi diğer tüm drama serilerinden ayıran özelliği, son derece gerçekçi olması. türk dizilerinde ve bazı yabancı dizilerde rastladığımız sebep-sonuç ilişkisinin boku çıkarılmamış. tıpkı bizim kendi hayatlarımızda yaptığımız/yaşadığımız gibi karakterler ani karar değişikliği yaşayabiliyorlar. ve bunu bir sebebe bağlama mücadelesi içine girmiyorlar. duygusal anlamda gerçekçi çünkü doğal hikayeler söz konusu... karakter sadece öyle yapmak istediği için ayrılıyor şehirden örneğin, çünkü öyle hissediyor/istiyor; davranışı ya da kararı bir zorunluluğa bağlanmıyor. karakterlerin sıkışıp kaldığı sorunlar fazlasıyla tanıdık ve açıkçası senarist shonda rhimes bazı bölümlerde o kadar beklenmeyecek işler çıkıyor ki gerçekten diziyi izlediğiniz dönemde içinden çıkamadığınız işlere ilginç bakış açıları bile kazandırıyor diyebilirim. bazı önemli anlamsal geçiş bölümlerinde bilim kurgu dizisi özellikleri taşıyan hikayeler de bulunmakta.

senarist shonda rhimes'ın bir diğer özelliği de dizinin en önemli özelliğini oluşturuyor; önemli karakterlerin çatır çatır ve ani ölümleri. sanıyorum bu özellik izlemediğim dizilerden biri olan game of thrones'da da bulunmakta. bu anlamda dizinin got'tan farklı olarak günümüz mantalitesiyle işlendiğini düşünecek olursak ciddi bir gerçekçiliği olduğunu söylemek mümkün. hepimizin hayatlarında kaybettiği, ayrıldığı, üzdüğü, mutlu ettiği, ilgilenmediği, ilişmediği, değer verdiği, değer gördüğü, emek verdiği, onun için çabaladığı, arkasını dönüp gittiği, geride bıraktığı, geride bırakmak zorunda olduğu, saygı duyduğu, seviştiği insanlar olduğunu göz önünde bulundurarak medikal olması bir yana gerçekçi kavramına yakıştığını çekinmeden savunabiliyorum. dolambaçsız ve net. olduğu gibi bir hayat.

senaryonun tek sıkıntısı ''amerika için savaş'' düşüncesi. karakterlerden birinin ordu/ırak savaşı geçmişi bu anlamda diziye yansıtılan bir diğer mesele. yine de boku çıkarılmadığı için göz ardı edilebiliyor. 20'li yaşlarımın ortasında bir kadın olarak dizide izlediğim pek çok mesele ile şu yaşıma kadar karşılaştığım ve mücadele ettiğim gerçeği de beni bu yapıma bağlamış olabilir öte yandan... karakterlerin başlarına gelen bir takım olaylar sonucu geçirdikleri travmalar, o travmalardan sıyrılmaya çalışmaları, sıyrılışları ve hayatlarına her şeye rağmen kaldıkları yerden değil de başka bir noktadan devam etmelerini gerçekçi sayabilmek için travma yaşamış olmanıza gerek yok elbette. zorlamasız... bu bakımdan dizi bir çeşit empati hapı görevi görüyor çoğu zaman.

otobüsün altında kalarak can veren bir karakterin cenazesinde en yakın arkadaşlarının kahkahalara boğulduğu bir diziden söz ediyorum. sanıyorum drama etiketi yapıştırmak çok da yerinde bir hareket olmaz. bu ''vuhhuuu hayat devam ediyor'' mesajı verme amacı gütmüyor. ancak, hayat devam ediyor. bu açıdan asıl başarılı olan şey dizinin üslubu. nasıl ki okuduğumuz şiirlerin çoğu aynı meselelerden bahsediyor ama farklı bir üslupla yazıldığı için biri oldukça epik, diğeri ise oldukça lirik geliyorsa bu serinin üslubu da öyle. yine de; sözlükler ve bloglardan okuduğum kadarıyla çoğu izleyici bu diziyi izlediği süre boyunca depresif ruh halinde olduklarını belirtmiş. izledikçe hüzünleniyorlarmış falan filan... sanıyorum bu yaşamı algılayış biçimi ile alakalı. ancak karakterleri bir noktada içselleştirmeye başladığınızda iyileştirici bir gücü olduğunu söylemek de mümkün. kendi hayatı konusunda son derece büyük umutsuzluklara kapılan insanların ''hayır lan aslında siki tutmuş değilim'' mesajı alarak tv başından kalktığını da biliyorum. dizinin bu mesajı verdiği en önemli kısımları şüphesiz ki her bölümün başında ve sonundaki speech'ler...

diziye adını veren grey adlı karakter her ne kadar dizinin başrolü gibi gözükse ve aslında tüm hikayenin onun merkezinde bulunduğu bir kurguda canlansa da yan karakterlerin gücü yadsınamaz. bu açıdan da izleyici kitlesinin pek hoşlanmadığı cristina yang karakterinin gelmiş geçmiş en başarılı ve yoğun yan karakter olduğunu düşünüyorum.

(bkz: cristina yang)

dizinin bir diğer önemli özelliği ise başarılı soundtrack'i.
10 sezon boyunca bölüm bölüm kullanılmış tüm parçaları bulabilmek mümkün.

okuduğumuz/üzerinde çalıştığımız onca sosyolojik, siyasi, ekonomik, alegorik, matematiksel eserlere baktıktan sonra; bir amerikan drama dizisi size hayatınızı ne derece sorgulatabilir? hımm, sanırım gündelik hayatı aslında çok basit detayların oluşturduğunu göz önünde bulundurursak, bazen basit şeylere odaklanmak gereklidir.

bugün itibariyle yeniden izlemeye başladım.
1.sezon
oyunculuklar yer yer sırıtsa da, döneme göre ikili ilişkilerdeki özgün anlatım tarzı ve drama sosuna batırılmamış diyaloglar ile tutacağı belli olan dizidir. dikkatimi çeken şey meredith grey - ellen pompeo - karakterinin feminen bir güç sembolü olarak seyirciye aktarımı günümüz netflix sjw diktatöryası gibi bayağı ve irrite edici şekilde değil gayet düzeyli ve sempatik şekilde yapılıyor. 2005 yılındaki abd'nin dolayısıyla dünyanın neo-liberalizmin o iğrenç gazabına henüz uğramamış olduğunu görüyoruz.

yapımcılığını shonda rhimes’ın üstlendiği komedi,dram ve medikal türünde yer alan abd yapımı bir dizidir. yayınlanma yılı 2005 olan dizi henüz final yapmamıştır. yani toplamda 21 sezon ve 443 bölümden oluşan dizinin çekimleri ve yayınlanması hala devam etmektedir.
dizi yayınlandıktan kısa zaman sonra emmy ve altın küre gibi önemli ödüllerin sahibi de olmuştur.
dizinin başrollerinde anlatıcı karakter olarak da dizide yer alan ellen pompeo, sandra oh, katherine heigl, justin chambers. t.r. knight, sara ramirez gibi birçok oyuncu bulunmaktadır. dizinin yayınlandığı ilk yıllardan günümüze kadar oyuncu kadrosunda birkaç oyuncu dışında kadro sürekli olarak değişim göstermektedir.
dizinin isminde yani grey’s anatomy adında tıp, sağlık gibi alanlarda çalışan ya da okuyan öğrenciler için hali hazırda bulunan bir kitapta mevcuttur.
2006- 2011 yılları arasında türkiye’de doktorlar adı altında uyarlanan bir dizisi de mevcuttur.


dizi gerçekten çok iyi ancak sezon ve bölüm olarak oldukça fazla olduğundan belirli bir noktadan sonra nefes almak için ara vermeniz gerekebilir.

bizdeki doktorlar dizisinin orijinali. bazı hastalar bile doğrudan kopyalanmış. bizdeki kürt asistan yerine uzak doğulu asistan var mesela. doktorlar dizisiyle arasındaki en büyük fark cinsellik. herkes herkesle ve özellikle hastanenin herhangi bir köşesinde sevişebiliyor. durmadan sevişiyorlar, herkes sevişiyor. aseksüel asistan bile yeter deyip sevişiyor. ne zaman dururlar diyorsun, durmuyorlar. doktorlar yerine tavşanlar olarak adı değişmeli diye düşünüyorum.

22. sezonunu beklediğim canım dizi.

ilk sezonlar tabiki efsane ötesiydi meredith’in gözünden ilişkiler, arkadaşlıklar, sınırlar, travmalar, aşk her şeyi bir şekilde gördük yani.

neredeyse birinci sezon karakterlerinden kimse kalmasa bile üç kişi belki konu ve süreç öyle bir kopmuyor ki seyrettiriyor kendini bence.


seviyorum merkez.