gokeren yazar profili

esaret ölümden beter demektedir. mecazdır yani. gerçek anlamda 2. dünya savaşının sonunda hitler tarafından ailesine ve yakın çevresine karşı kullanılmıştır bu emir. ve başta kendi olmak üzere herkes emri siyanür içerek yerine getirmiştir. oradan anlayın

doğrudur. kuran'da da geçmez. çilecilikten gelir. insan piskolojisini yerle bir eder. ego gelişimini engeller. sakat bir penisle dolaşmaktayız. küçük yaşlarda olduğunuz için farkedemezsiniz milyon makale var zaten piskolojik etkileri üzerine. sağlık sebepleriyle bu işleme uğrayan istisnasız tüm alman arkadaşlarım bişeyler hastası . hepimizin olduğu gibi yani. bir tanım girmiştim önceden buradan oğlum çük keserek erkek mi olunur erkekliğinizi alıp erkek oldun diyorlar, kökten kesin bari

aydınlatıcı çekici bir vücut sahibi olmak düşündüğünüzden daha kolay. hafif fitlik ve parçalı kas iyidir. vucuduna takıp böyle şeyler düşünen mutlaka şu videoyu izlesin. hiç kas olmasa da olur hatta. spor salonunda gördüğünüz patlak kaslı -hele steroidse- insanaları karşı cinsiniz beğenmiyor. siz beğeniyosunuz. erkekler beğeniyor. evrimsel olarak kadınlar beğenmiyor. belki bir iki fantazisti çıkar ama ilaçlardan çük de kalmadığı için anlamı olmaz. yüzmek fitlik iyidir. he uğraşırsın 4 5 yıl hem doğal hem hayvan gibi olursun ben de bakarım. nadir ve zor şeylerdir ama. yani hoca değilsen, oyuncu değilsen vs onu yapıcak zamanı başka şeylere harcayarak da pekala bakılabilirsin.

öldürmeyen allahı kendi tercihinizle seçebileceğiniz durum. mesela gidip piskopat bi sevgili yaparsınız her yerinizi bıçaklar ölmezsiniz sonra öldürmeyen allah öldürmez dersiniz. ya da trafikte hız yapıp dikkatsiz olursunuz, ölmediniz mi ? aaaa öldürmeyen allah geldi. geberebilirsiniz de o zaman öldüren allahla bizzat tanışmış olursunuz. sadece size de bağlı değil aslında daha yeni depremde 70.000 e yakın insan öldü onlar için öldürmeyen allah neredeydi? imar affı yapanla falan takılıyodur. her an ölebiliriz her şekilde, riskleri minimalize etmek lazım sadece. riskleri minimazlize edip kendinize ve insan yaşamına değer verince gerçek öldürmeyen allahla tanışırsınız. bkz. en uzun ortalama yaşamlı ülkeler , çok bişeye inandıkları da yok da hadi neyse

söyleyeceklerimi iyi dinleyin çok çok iyi dinleyin, bir arkadaşım var ondan biliyorum. şimdi bu arkadaş bu şeyi 1 kere isteyerek kullandı ne olacak yea diyerek, kafası güzeldi büyük ihtimal. çok çok ciddi bir iradeyle -1 hafta yataktan çıkamamak, dikkat dağınıklığı, fiziksel acı, anasının karnına geri dönme isteği, kramplar , dozu anlamanın getirdiği fiziksel ölümcül ataklar vs. boğuşarak kendine geldi. sonra zaman geçti aradan 3 4 ay bu sefer yanlışlıkla kullandı- dumana sarmış pezevengler. asıl hikaye şimdi başlıyor. piskolojik kısmına girmeden önce gerçekten bilmeniz gereken şey adam ölüyordu. gerçek anlamda ölüyordu. zor kurtuldu. düşüşünde her tarafınızı bir acı sarar, kalbiniz yerinden çıkıcak gibi atar, kaslarınız kaskatı kesilir, nefes almakta zorluk çekersiniz, komaya girmemeye çalışırsnız ve tüm bunlar olurken milyonlarca halusılasyonla ve paranoyayla boğuşursunuz. uyku paralelliğine girersiniz, karabasan benzeri ama asla uyuyamazsınız. bu durumdan kurtulamayan yüz binlerce insan var ölüp giden ona göre deneyin yani. fiziksel ölüm bildiğin, piskolojik kısmı çok daha ağır. devamında 3 ay boyunca şizofreniteyle mucadele etti.( çok zor durum çok, yaşarsınız ama ara ara ben televizyon muyum acaba diye dusunur panık ataga girersiniz ) sonraki 2 ay her şeye karşı isteksizlik. 6. ayda bi he oldu. neyse, bu arkadaş bak 1. ve 2. kullanışta ebesininkini bu şekilde tersten gördü. valla çat diye gidiyor kafanız, inanılmaz kötü şeyler. o 3-4 ay hala kasılmalar ataklar devam etti ara ara. dönüşü var mı var tam olarak olmasa da var ama 6 ayı 1 yılı unut. b12, spor, uyku, nac vs bolca bilgi mevcut insternette araştılır. dopamin seviyenizle oynamayın, oynıcaksanız açın melek yargıcı izleyin. o çektiğiniz şeyle ani bir kaza yapmak arasında fark yok. öyle bi madde kendileri.

trajedi ile komedinin farkı: trajedi, bizim başımıza gelen, komedi başkalarının başına gelen korkunç şeydir. -aaron allston

gerçeklik zaten algıladığımız şekilde var olduğunu için yitirmek pek mümkün değil. önceki gerçeklik algınızı değiştirmiş olursunuz. yeni bir gerçekliğe çıkarsınız. ama farkedemezsiniz zaten değiştiğini o yüzden o algı gerçek olur. ha sıradan hayatta öncekine kıyaslayıp değiştiğini hissedip keyif alıyorsanız şansınız büyük, zaten bu kıyası yapıp tartıp düşünebilmek bile zihninizin parlaklığını gösterir, yeni gerçeklikten rahatsız oluyorsanız biraz yardım alabilirsiniz, pek keyifli olmuyor. çoğu insan gerçekliğinin değiştiğini asla fark etmez. gerçeklik sürekli değişir.

dopamin reseptörleri bunu beğendi. akşamdan kalmayken asla içmeyin, zaten uykuya ihtiyacı olan beyninizi bu şekilde kandırmayın ( uyuyun, alkollü uyuduğunuzda gece beyniniz uyuduğunu sanıyor aslında uyumuyor. uyku sırasında salgılanan gün ışığında serotonine dönüşecek kimyasallardan yoksun olduğunuz için iğrenç bir halde ve yorgun kalkıyorsunuz, uyumadan önce yemek yemek bir nebze ağırlaştırdığı için az daha iyi uyutur, dehidrasyonun o hale etkisi çok düşük yoksa bu hal su içince geçer akşama kadar sürmez. ) çok alkol alacağınız gün içmeyin, farketmemiş olabilirsiniz ama kafein alkolle beyinde etkileşime girer-çok yaşandı-, sinirli ve hatırlamadığınız bi gece yaşayabilirsiniz, hata yapabilirsiniz. dopaminin kahve etkili düşüşüne sarhoş kafayla yakalanırsanız geçmiş olsun. ciddi şeylere sebep olabilir. sabah güzel uyanıp içmek muhteşemdir. çok zevkli bir uyarıcıdır. beyin aktivitesini ve yaratıcılığı arttırır.

entel nasıl olunur diye sorup entelektüel yazarların günü nasıl geçer diye devam etmişsin. aynen böyle olunuyor entel. temel bilgiye ulaşıp onu benimsemeksizin laf üreterek. darwin okumayıp evrim teorisini savunmaya çalışmak nasıl bir entellik ise entelektüel ile entel arasındaki farkı bilmeyip bu konuyu açmak aynı derece entelliktir. entel dantel yakıştırması entelektüellere yapılmaz entellere yapılır.

endüstriyel üretim ve şartları düşününce oldukça can sıkıcı ama ihtiyaç var. vegan olup tam anlamıyla beslenebilmek ( ki tam olur mu emin değilim) çok da ucuz olmasa gerek. olmaya yeltenip hasta olan veya ciddi hafıza problemleri yaşamaya başlayıp balık yiyeyim diye genişleten yakın çevremde insanlar var. onlar bu konuyu çok daha iyi biliyor ve oldukça katılar ki böyle karara yeltenmişler. yapabilene saygı duyarım ama şu an genele yaymak imkansız. domuzun yasaklanması vesilesiyle ucuz ve bol ete ulaşımın kısıtlanması bazı toplulukları geri attı bunu da araştırın derim. anne sütü yerine bebeğini vegan yapmaya çalışarak farklı şeyler deneyip öldüren beyinsizler bir yana, doğar doğmaz içtiğiniz şey süt sizin. demek ki varmış ihityaç. belli bir yaştan sonra belli bir maddi birikim ve bilgiyle olabilir belki tercihen ama çocuğunuzu vegan besleyin bakalım ne olucak ona, yapmayın gerçi. ileri bir düzey bu, belki o tarafa evrimleşir insanoğlu yüzyıllar içinde bilimin de ışığıyla fakat bunun için full bi toplum bilinci ve sosyal destek lazım, yaygınlık lazım, gelişmişlik lazım kısaca. herhangi bir lisede abi vegan tost yok mu ya sorusuna kantinci ali'nin tepkisini canlandırırsanız daha netleşebilir anlattığım.

çamaşır suyu değil de bilgisayarda düzeltip geri basıp daha kalitelisini çıkartmayı becerebilmiştik lisede. 1'i 2 yapmak o da. çok abartmamıştık. matematikten ve geometriden aldığı 0'ı 1 yapan arkadaşım şu an almanya'da kıdemli bir makine mühendisi bu arada.

antik kent tanıtımı bu abla kadar acımasız bir o kadar da haklı değildir. saatlerce gülüp bir o kadar da düşündüğüm tanıtım filminden kısa bir kesittir. belgeselcilik bence böyle olmalı. gerçekleri gerçekten gösterip sözünü esirgememeliler. kurgu değil, araştırdım. izlemeyip olan izleyecek yazarlara hayırlı olsun hayatınıza bunu kattığım için mutluyum. " burada bugün yaşayan köylülerin kafa kafa yapısı sergeliler'den çok daha geride" ahahah. ne diyeyim ki.

bu kuyuları ben mi kazdım tam anımsayamıyorum. emin olduğum tek şey beni oradan çıkaracak bir ışık hüzmesi dahi sızmıyordu içeri. sesimin yankısını işitemedim. gökyüzü nereye kayboldu? güneş nereye gitti? içimde türevlerce çoğalan duyguları konuşmayı dahi beceremedim. yukarıda bir yerlerde hala atan kalpler vardı ama bu kesin. kendiminki de dahil. hissettim, ve farkettim, ne kadar derine inip kaybolsak da daima sizi bekleyen bir siz var hazır asker gibi. o tutup ellerinizi, sizi hiç kuşku hissetmediğiniz zamanlara götürür.

enerji devrimi nerede patlayacaksa orasıdır. her yer olabilir. avcılar bir şanssızlıktı. aynı şanssızlığı beşiktaş da yaşayabilir. elbette yüksekte ve sahil şeridinde olmamanın yeni binada olmanın çok büyük avantajları var fakat sahil şeridinde yeni binada olmanın o enerjinin patladığı yere denk gelirseniz pek bir avantajı kalmaz. gerçi öyle bir deprem olunca bir şekilde hayatta kalsak da,
oluşacak durumu düşününce sonrasında kalmak biraz zor, istanbuldan çıkmak da öyle. istanbul şehir değil ülke. hadi bir şekilde çıktık bu yıkımdan sonra ekonomi diye bir şey neredeyse kalmamış olur, son derece ciddi ve milli bir konu bu. savaşıyor muyuz? hayır. istanbulu yozgat'ı yok maalesef. umarım yakın zamanda olmaz ve gerekli önlemler alınmış olur. ( tahmini 20 yıl sürücek de ). deprem çantasıyla atlatamayız maaselef. korkuyorum, üzülüyorum temenniden başka ne yapabilirim bilmiyorum

biraz yanaş, biraz daha. bu kafi. söyle bana adın ne? elinle yokla nefesin yerinde mi? kokla bakalım etrafı. bin bir çiçekten hangisi kokar? kendine sormadan geçme ama. geçersen neler olacağını biz de bilmiyoruz. geceleri gündüzlerle bağlayan kahve bardaklarında, yere yığılmış tonlarca kağıtta görür müsün hep sanrılar, onlarda kaybolur musun sürekli sorarken etrafa, adım ne?. taze kimliklerle sürüklerken kendini oradan oraya, elinle koymuş gibi hissetmezsin ama di mi? koyduğun yerde de el sıcaklıgı yoktur çünkü. bedenindeki tozları da arındıramazsın insanların. insanlığı filitresiz içerken dolaşırsın biraz. adım adım. ınsandan insana. gezegenden gezegene. yörüngeden yörüngeye.

bunu biliyorum. insan yörüngelerini yaratır. yörüngeler insanlarını yutar. sessizliğinde süzüldüğümüz o yörüngelerde bağdaş kurduk. uyuştuk, kalkarsak canımız yanacak. arkamızda önümüzde sağımızda solumuzda koskoca insanlar, koskoca semtler, koskoca ağızlar. hayat ile öpüstüğümüzü sanarken aslında ne olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz. utanmaya gerek yok. "çünkü hayat böyledir". bu evrenin tüm sinirlerini sürekli üstümüze çekiyoruz sanki.


kurban seçiyoruz . hayatlarına girip parmak izlerimizi alnına çat diye mühürleyebileceğimiz kurbanlar. elimizi kolumuzu sallaya sallaya hayatlara girip bir anda puf! olup kayboluyoruz. bunu da çok severek yapıyoruz aslında. neden? çünkü hayat böyledir. aynı zamanda kurban da ediliyoruz. sonra boşverip kendimize fısıldıyoruz, hayat böyleydi ya işte, melodilerine izin vermek gerekir.

bir nevi mazoşizm gibi. hem acı hem de bir zevk aşısı. en başında kapattınız çiçeklerinizi güneşe. kendi yörüngelerinizde. her seferinde kurban ettiniz çiçeklerinizi. yapmasanız, sırtınızda büyük pişmanlık. keşkeleri de asla sevmeyiz. bu durumlara ısrarla düşeriz. bile bile. tekrarlarca. kör kalmışçasına. bilinçaltımızın oyunlarıyla. farkında olamadığımızın farkına vardığımız o güçlü oyunlar. dönüp durup kanatan o sıcaklık hep orada. gitmeyecek. elini dizimize koyup özgürlüğümüzü bulandıran o duygu. çünkü hayat böyledir. onun benlerini vücudumuzda taşıyacağız. insan hissedebildiği sürece var. insan hissettirebildiği sürece var. insan körkütük bir şekilde var. bazen özgürlük düşmanı gibi. ama var. orda. siz de varsınız. biz de varız. yörüngelere yaslanmış, kafalarımız birbirimizin omzunda.

buradayız. her seferinde
müzik gurubu ( kendileri )

tatar çölü- dino buzzati. herhangi bir amacın ne derece hayata bağlayıcı ve ne derece öldürücü olabileceği. 5 yıl geçti aradan. anlatımı düşündükçe diken diken oluyorum.

aslında çok sarhoşken karar verme mekanizmasının allak bullak olduğunu düşününce yanlış bir ortamda bir anlık kararla denetebilir belki, denetmeyebilir de. çok da yanlış değil ama geçiş kapısı falan da değil. devede kulak dediğim şey.

elbette çeşitlilik gösteren bir şey ama genel olarak gerçekten çok basit bir cevabı var. sert olmaktan geçiyor her şey. sex hayvani bir şey. insan tarafından uydurulmuş romantizm kuralları geçerli değil o anki eylemde. iki taraf da sertlik istiyor. bir nevi konfor alanı. bu durumu gözeterek her türlü yaratıcı işe girişebilirsiniz. hepsi güzel olur.

artık bira almayacağım. kendim üretip 3 hafta sabredeceğim. geçen seferki denemem gibi 8. gününde açıp hepsini içmeyeceğim.

madem herkes bu kadar muzdarip bu durumdan bir önerim var. ev sahipleri uzaydan gelmiyor siz biz ben hepimiz ev sahibi konumundayız bunu göz önünde bulunduralım. misafirin benden önce uyanması benim hoşuma bile gider açıkçası. kendimi onun yerine de koyarım " ya ben misafir olsaydım ?!" diye sorarım. o yüzden bence sıkıntı kafamızda. bu bilinçle hareket edersek tüm sorunlarımız çözülür. eyy ev sahipleri sizden önce uyanıp çay koysam iyi hissetmez misiniz? bana misafir olursanız ben hissederim. teşekkürler