güvercin beslemek

güvercinler dünyanın en asil hayvanlarıdır. bazen çatıda ateş yakar güvercinlerimin yanında şiir yazarak huzur bulurum.

bağımlılıktir.
benim bir yakınım var güvercin besleyen. geçen yanına uğradım yine güvercin uçuruyor. canida sıkkın gibi. sordum, kümesine hırsız dadanmis ama kimin çaldığını biliyormuş. ona gününü gosterecekmis falan filan. çok mu seviyorsun güvercinlerini diye sormuş bulundum. abi sevmek ne kelime hayvanlarla evlenmek yasal olsaydı güvercinle evlenirdim dedi. seyrek görüşelim tayfur dedim kaçtım hemencecik.

ülkemizde genelde keko kesim tarafından uğraşılan hobi.

(bkz: kuşbaz)

aşktır.

tekinsiz kişi ve semtlerle özdeşleşmiş bir meşgale olsa da, her türden insanın herhangi bir yerde emek verdiği hobileri arasında da yer alabilmektedir. bu fotoğraf 2019 yılından. şimdiki yerim müsait olmadığı için ayrı kaldığıma üzüldüğüm bir uğraştır güvercin beslemek.

güzel bir hobi ama hastalık derecesine gelirse işinizi okulunuzu bile etkiler...
hobi olarak kalsın...

eskiden (ama çok eskiden), özellikle nehir kenarındaki kentlerde yaygın olan hobi. kediler ulaşmasın diye yerden oldukça yukarıda üstünde onlarca güvercin penceresi olan kuleler yapılırmış.
diyarbakır'da bu kulelerden bir ikisi ayaktaydeı yirmiyıl önce. güvercinler buralara yuva yapar ve gerek yuva içine gerek yuva çevresine pislerlermiş. bu kuş pislikleri de diyarbakır'ın meşhur karpuzlarının baş gübresiymiş.
tabi belli aralıklarla gücercinleri de toplar yermiş insan evlatları.
şimdi bitmiş bir uğraşı.
çinliler on milyonlarca güvercin yetiştirip etlerini yiyorlar.