havaya ateş ederek eğlenmek

barbarların kendi içinde yarattığı sevinç ve sözde güçlülük belirtisi.

çevremde sürekli olandır. (yalan yok toyluk zamanında aynı aptallığı ben de yaptım, çok şükür yaş kemale erdikçe makul bir insana evrildim.) köyümüzdeki düğünlerde, bayramlarda vb yapılır. yapmayın! hem kendi hayatınızı, hem başkalarının hayatını karartmayın! havaya sıkılan mermi uzaya gitmiyor. bir süre sonra yere düşüyor, düştüğü yerde birisi varsa bir cana sebep olursunuz. yer çekimi diye birşey var. valla bak!

mermi asla aşağı düşmeyecek gibi davranan tuhaf insanların eğlencesi

31 aralık gecelerinin vazgeçilmez çomar eğlencesi. böyle 1-2 düğüne gittim ama yılbaşı gecelerininki gibi barbarlığa daha tanık olmadım. çomar çıkmış balkona pompalıyla ateş ediyor havaya doğru, yeni bir yıla girdik diye.

ses mermisi (kuru sıkı) kullanarak güvenli bir şekilde yapabilirsiniz bu eylemi.

magandalık ne zamandan beri eğlenmenin kapsamına girdi anlamıyorum

beyinde gerçekleşen bir hasardan dolayı olduğuna inandığım bir eylem.*)

başkalarının çocukları o ateşe kurban gitse zerre iplemez ama kendi çocuğu bir kör kurşuna kurban gitse kıyameti koparır. konuyla alakasız ama böyleleri birkaç yüzük takıp bir iki dövme yaptırıp hilal şeklinde bıyık bırakınca da ülkücü oldum sanır. arabalarına astıkları aksesuarlardan bile vizyonsuzluk akar.

t/ salak insanımsı eylemi.

doğaya ve insana zarar verenle neyin eğlencesi?
vurulan çocuklar, vurulan büyükler, vurulan hayvanlar, kopan elektrik telleri; gürültü, görüntü ve çevre kirliliği...
"oo, beyimiz silah tutabilip kurşun sıkabiliyor aman be yiğide bak, erkek bee." dediğimizi mi sanıyorsunuz o hâlde gerçeklerle tanıştırayım"geri zekalıya bak kaçıncı yy.'dayız hâlâ kutlama dedin mi aklına silah geliyor?" veya "silahının şarjöründeki kurşun kadar beyin hücresine sahip olunca eğlence anlayışında da böyle düşmeler oluyor sanırım." ya da "duruşa ve sevince bak sanarsın kurşun sıkıp bunu da başarı gören keko kendi değil."
opss acıttı mı? iç sesimin kimseye eyvallah'ı olmuyor. kusuruna bakabilirsin ama umrunda olmazsın...

havaya ateş açmak mı dersin, silah sesi çıkaran motor sürmek mi dersin, egzozu gürültü yapsın diye özellikle uğraşan mı dersin, araba sürerken kendi dinlediği müziği herkesin dinlemesi için açan mı dersin hangi birini sayacaksın.

daha geçen nisan ayında sabah uyandım, arabama doğru gittim ve ön cama mermi isabet ettiğini gördüm. yorgun mermi olduğu belliydi. neyse tutanak tutturdum, fotoğraflar çekildi falan ama komiser bana '' şikayetçi misin? '' diye sordu. ben de '' elbette, bu nasıl soru? '' dedim.
sonra bana'' tamam kayda geçelim ama bunlar bulunmaz '' dedi.
yani durum o kadar vahim ki, bu arabamın camına değil de başıma isabet etse yine faili meçhul kalacak. yazık valla.

ağzına sokturup ateş etmeye devam ettirilmeli …

geçmişten günümüze saparak miras kalmış bir alışkanlık.
eskiden avcılar, savaşçılar ve silahlar paslanmasın diye çeşitli etkinlikler uydurulurmuş. e zaten gündelik eğitimlerde silah kullanmak olağan bir şeymiş.
günümüzde silah sektörü sayesinde silahlı magandalara sahibiz. kurşun harcıyorlar bol bol.