hayal kırıklığı sonrası oluşan müthiş sakinlik

düzlüğe iniyoruz ya ondan o sakinlik. yürümesi kolay oluyor.

hiç hayal kırıklığına uğramamış birisi olarak ne gibi etkiler bıraktığını okudukça ufkum açılıyor.
edit:
"bir insan, diğer bir insana göre, geçmişteki şeylerle ilgili ne kadar fazla deneyim sahibi ise, o kadar fazla basiretlidir ve beklentileri daha çok gerçekleşir. sadece şimdiki halin doğada bir mevcudiyeti vardır; geçmiş şeyler ancak anıda mevcuttur; gelecek şeylerinse hiç mevcudiyeti yoktur; gelecek, geçmişteki işlerin sonuçlarını şimdikilere uyarlayan zihnin bir kurgusudur sadece; ki bu uyarlama, en kesin biçimde, en fazla deneyimi olanlar tarafından yapılabilir, ama yeterli kesinlik olmaksızın. ortaya çıkan sonuç beklentimize uygun olduğunda, buna basiret deniyor olsa da, tabiyatı itibariyle, bu varsayımından başka bir şey değildir. çünkü, olacak şeylerin öngörüsü, ki bu takdirdir, sadece, bu şeyleri kendi iradesiyle olduran kişiye aittir". leviathan'dan...

hayal kırıklığını için için ağlayan bi çocuğa benzetiyorum nedense.

son hayal kırıklığının sakinliği ağır gelmişti. gecelerce balkonda sabahlamıştım. boş gözlerle dünyaya bakmak değil de son hayalimin kırılmış olması can yakmıştı be...

üstüne bi viski iyi gider

sarma ve ağlamak.

hayatım sürekli hayal kırıklıkları üzerine kurulu olduğu için sürekli yaşamak zorunda kaldığım sakinlik.

(bkz: ölmüş eşek kurttan korkmaz)

siz bakmayın modern dönem filozoflarının "dibin dibinin olmayışından kaynaklı bir dinginlik halidir" tarzı yüksek perdeden tespitlerine.
yapacak bir şey yoktur. anlık bir şok halidir bu, kırgınlıktır aslen. iki dudak büzülür, sonra normale dönülür. illaki dönülür. hep dönüldü.
hayal kırıklığı çok b.ktan bir şeydir ama. beklenti varsa hayal kırıklığı da var. üzüntüyle, mutsuzlukla falan karşılaştırılacak bi duygu da değil üstelik, pişmanlıkla kapışır kapışırsa. öyle bi b.ktanlık. ağır his.

(bkz: sukutuhayal) yani düş kırıklığı.

kabullenirsiniz. kabullenişin sakinliğidir.

bir paket sigara bitirtir az zamanda o sakinlik.

üstüne uyunulan uyku ile pekişir. böyle 4 saat sonra gözler şiş uyanıp tavana bakarsın, kendini yoklarsın ve görürsün ki kafanda dönen zilyon tane düşünce artık yersiz olduğu için silinip gitmiş. alacak verecek davası kalmamış. bomboşsun.

kırıkların üzerinde oluşturmayın çarpılırsınız

önemseyip de önemsenmediğini anladığın an ki hayal kırıklığı zirvede durmalı.

hiç hoşlaşmadığım ruh hali.

her şeyde konuşan iç sesim bile böyle durumlarda sessizleşerek beni tekrar bir hayal kırıklığına sürükleyerek saçma bir döngüye sokuyor.

çok basit bir şeyin üzerine oldu aslında.
ama tuhaf bir şekilde dinginleştim.
hayal kırıklığının aşırı kekremsi bir tadı var bu arada.

neyse, ben büyüyemedim galiba.
halen öğrenmem gereken bir sürü şey var.

böyle bir şey yok ama olabilir de.

öfke ve depresyonla devam ediyor süreç.

hayal kırıklığı sonrası meğer ne değmez şeylere ne değerler atfedip de gözümde büyütmüşüm fikri mıh gibi çakıldı.
ilk andaki hüzün, gözlerden boşalan yaşlar ve nihayet yağmur sonrası dinginliği geldi.
dinginlik bitince ve içimi gıdıklayan o ucuz kurtuldum neşesi geldi.
şimdi mi?
ohhhh değmeyin keyfime. *

o saskinlik halindendir. evet.

aslında büyük bir boşluk hissidir.
bu durum değişene kadar da hiçbir şeyi içimden gelerek yapamam.

saf çaresizlik o.
kendince yapilacak her seyi yapmissindir. elinden geleni ardina koymamis sonuna kadar mucadeleni vermis ama olmamistir.
ıste o an, o kendini olacagina ikna edip de aslinda olmayacak olusunun yuzune vuruldugu o hayal kirikligi ani..
o andan sonra üzerine coken o sakinlik hissi tamamen caresizlikten.

yapacak hic bir seyin yoktur artik.
sakince kabullenmekten baska..