hayatın garipliği

başlıkta da belirttiğim gibi hayat gerçekten çok garip. 28 yaşındayım, okumaktan bıkmıştım. iş bulup çalışmak istedim ve şu an çalışıyorum, kendi paramı kazanıyorum.
ama hiç mutlu değilim. kendimi eğitim konusunda yetersiz buluyorum.
hele ki iş yerindeki mühendislerin aptal saptal sorularına maruz kalınca hepten kafayı yiyorum. diyorum kendi kendime ya bu adam nasıl mühendis? bu düşünceye nasıl eriştiğimi merak edenler için örneğini vereyim.
makina mühendisi olan bir kişi, bana vidayı gevşetirken sağa mı çeviriyorduk yoksa sola mı diye sordu. tekrar söylüyorum adam makina mühendisi...
neyse, belki mezun olunca 33 yaşında falan olacağım, aile kuramayacağım, çocuğum olmayacak ama hala okumak istiyorum. okuyup kendi çapımda çevreme katkıda bulunmak, diğer mühendisler gibi burnu kaf dağında, küçük dağları ben yarattım edasıyla insanları aşalayan gözlerle bakmamaya kararlıyım. belki nazik ve düşünceli olursam bir nebze bile olsa iletişimde olduğum insanları nezakete davet etmiş olurum.
lafı çok uzattım, buraya kadar geldiniz sabredin bitiyor...
sözün özü, asla okumayacağım diyen ben şimdi hem paramı kazanıyorum hem de dgs için ders çalışıyorum. işte hayat böyle garip bir şey.
not: bunu buraya bırakıyorum. dgs'yi kazanınca size de haber vereceğim.
iyi akşamlar dilerim.

çok garip, önce mutlu ediyor, sonra da en beklemediğin anda öldürüyor.