hayatın anlamı

gerçekte, yoktur ancak; insanların algıları ve anlamlandırma çabalarıyla birlikte, bireyden bireye değişen anlamlar kazanır.

bence bir anlamı yok.
istediğin kariyeri yap.
çocuk yapsan da ne olacak?
geriye senden ne kalacak ?

"babaannem bir gün içerisinde 10 kez kızıyla telefonda konuşuyor. bir insanın 24 saat içinde hayatı ne kadar değişebilir ki?"

insan hiç bir şey olamadıysa bu hayatta, en başta insan olmalı. işte hayatın anlamlı, var olduğumuz kişinin ve insanlığın hakkını verebilmektir.
eğer bir babaysa iyi bir baba, bir ablaysa iyi bir abla, bir dost ise iyi bir dost olmalı. herkes baba olamaz, herkesin bir kardeşi olmaz, herkesin dostu olmaz bu hayatta. babaysanız sığınılmış, ablaysanız örnek alınmış, dostsanız güvenilmişsinizdir. insanların hayatlarına iyi yönde dokunmalı, güzel hatırlanmalı; var olmalısınız. düşünmek için bir diplomaya sahip olmak zorunda değilsiniz. konuşmak için de bir diplomaya sahip olmak zorunda değilsiniz. bazen kurulacak tek bir cümle, birini intihardan vazgeçirebilir ya da gitmek üzere olan birini durdurabilir. insan dokunarak yaşamalı bu hayatta. sahip olduğu her şeyin hakkını vererek yaşamalı.

hayatın anlamı kalıplaşmış değildir. her insan hayatının kendine sunduğu ölçülerde, kendi çapında bulur bu anlamı.

şükür ediyorum. ama sürekli bir dert sıkntı çıkıyor. bitmiyor. çözemedim.

doğum ile ölüm arasında geçen zaman dilimi.

her insanın kendine göre farklıdır. kimilerinin hayattaki amacı belirler. kimilerinin başına gelen olaylardan çıkardığı anlamlardır...

hayatın kendi özünde herhangi bir anlamı yoktur.

hayatı anlamlandıran insandır. kendi kültürel geçmişi, toplumsal bakış açısı ya da entelektüel çıkarımlarıyla insan, hayata durmadan anlamlar yükler. özünde bir anlamı olmayan hayatı anlamlı kılmaya çabalar.

yani anlam hayata ait bir kavram değil hayat için sonradan icat edilmiş bir kavramdır.

yaşadığın sürece bunu bulmak için çaba sarf edersin ama yaşarken zevk aldığın, sevdiğin her şey hayatın anlamıdır zaten.

bu soruyu soruyorsan boşuna yaşıyorsundur!

aslında hayatın anlamı tam olarak ne yaptığımızdır. yanlış anlaşılma olmasın kendimiz için değil. kendimiz için yaptıklarımız hiç bir anlam ifade etmiyor. mesele hiç tanımadığınız insanlar için yaptıklarınız mesela. sizden bir beklentisi olmayan sizin de karşılık beklemediğiniz buna rağmen yardıma muhtaç olan insanlar. gözlerinizin içine uzun uzun bakmaya korkan insanlar. bu illa maddiyat değil. sevgidir bu. sevmek bir insanı hem de hiç bir sebep yokken hiç bir karşılık beklemeden. anlayabilmek onu. lafı bitsin de lafımı söyleyeyim diye düşünmeden sadece ve sadece anlamaya çalışarak. meselenin haklı olmak olmadığını zamanla anlayacaksınız. sevdiğiniz insansa karşınızdaki haklı olmasanız da olur. mutlu olun, mutlu edin. bir gün bütün dünyayı sevin ve anlayın. o zaman her şey çok farklı olacak. çiçek açacak elektrik direkleri. tahir ile zühre meselesi

“hayatın anlamı aslında hiçbir anlamı olmadığı.” (bkz: schopenhauer)

aşk yaşamadan bilinmeyecek olan.

insanız biz ne anlamı arıyoruz. robot gibi yapmamız gereken bir görev mı var. boşverin tüm ibadetleri, boşverin tüm görevleri. kendi istediğiniz gibi yaşayın. mutlu olursanız anlam aramanıza gerek kalmaz. illa da bir anlam arıyorsanız öleceğinizdir hayatın anlamı.

coşku, gülmek, coşkuyla gülmek ve yaşamak..

bunların altına ne koyarsanız koyun inan pişman olmazsınız. hayat bile sırıtmaz.

kim bulmuş ki?

anlamsızlıklar içinde mücadele etmek.

minimum şartlarda bile maksimum verimlilik. iktisat tanımı gibi oldu ama idare edin.

bazen tek bir insan olabiliyor sanki tüm hayatın anlamı. bazen bir inanç, bazen atılacak bir adım sığdırabiliyor içine hayatı. sonra bir an geliyor tüm anlamını yitiriyor hayat. sanki sadece sona erdirmek için birer birer üstünü çizdiğim takvim yaprakları oluveriyor hayat. sahi ne zaman anlamlı, kutsal olur ama bir hayat?