hayatını evden işe işten eve şeklinde yaşayan insan

günleri hep aynı geçen, hayatında pek değişiklik olmayan, işi evine de yakınsa kendi semtinin dışına bile ayda yılda bir çıkabilen insandır.

başını sokacak bir evi ve hayatını idame ettirecek bir işi var diyimde türkiye’nin yarısından şanslı olduğunu ve monoton hayatının kimilerinin arzuları olduğunu bilsin .
şükür edebiyatı yapmıyorum .

oradan başka bir yere daha mı gideceğiz?
siz gidin ben devam edemeyeceğim..

iyi de bu özellik "her zaman" doğru ve örnek/masum bir kimlik/kişilik göstermeyebilir.
"iş" de önemli..
(eşi muhterem nur'un anlatımıyla müslüm gürses 'böyle' bir kişidir. oysa çok marjinal ve aykırı yığınların ikonu idi mesela. keza 8-10 saatlik işinden sonra, geçimi için koşturarak ikinci ek işine yetişip evine gece yarısında ancak dönebilen fedakar bir baba, mecburen işten eve, evden işe giden biridir. ama çocuklarının gözünde kendileri ile ilgilenmeyen bir baba olarak görülüp tanımlanır..)

yaşam tarzım. ama zannettiğiniz gibi monoton bir insan değilim. bazen eve gider gibi yapıp işe, işe gider gibi yapıp eve gidiyorum. yoksa hayat geçmez.

yakınımda yöremde çevremde olunca bana bir daral getiren insandır. anlayabilmem maalesef kendi açımdan mümkün değil eminim mantıklı bir açıklaması vardır. bir bu arkadaşı bir de aman yarın iş var diyerek plandan kaçan arkadaşı.