hayvanlarla göz teması kurmak

bazen istemsizce olur. sokaktaki kedi veya damdaki öküz bazen gözünün içine içine bakar dili olsa sanki sövecek veya ileriye dönük bilgece bir tavsiye verecek gibi bakıyorlar. saldırgan bir köpek 'haddini bil ulan insan evladı ıstırırım valla bak' bakışı atar , aç bir kedi ' iki dilim ekmek pasla abe' bakışı atar. çok acayip bakıyorlar bazen bu arklar.

2 sn sonra öpücük atarak sonlanır.

kendisiyle duygusal bağ kurmamı sağlar. mesela bugün bahçeme kaçak giren köpeğe mama ve su verirken, o minnet dolu bakışlarını hiç çekmedi gözümden. yemek yiyişini, su içişini, ardından ağacın altında gölgede yatmasını seyretmek aşırı haz verdi. o mutlu, ben mutlu.

köpeklerle o kadar çok göz teması kuruyorum ki ve hepsinin sanki çok acı hayat hikayeleri varmış gibi geliyor. özellikle sokak köpeklerinin gözlerinde bir hüzün oluyor çok üzülüyorum. oturup dertleşsek çoğu insandan daha iyi iletişim kurar, daha iyi birbirimizin dertlerini dinler ve anlarız gibi hissediyorum hep. keşke köpeklerin psikoloğu olabilsem. evet gereksiz duygusallığa bağladım yine, bye.
diğer hayvanları bilemem ama köpekler iyi ki varlar.

kediyle göz kırpmadan bakışma yarışına girdiğim çok oluyor, ve hep kazanıyorum ama biliyorum o da bu yarışın farkında.
ama kedilerde dikkat eksikliği ırsi, hep kaybediyor bu tel bıyıklı dostlar.

bazen "acaba?" dedirten eylem.

telepatik olarak anlaşmaya çalışmak.

onların kalbine giden yoldur. huzur verir, karşılıklı göz kırpmalarla sonlanır.