hiç kimseyi sevmemek

bir kişi hariç içinde bulunduğum durum. o da beni sevmiyor. canı sağ olsun.

sevmemek tercih, sevememek birikim ve durum olayıdır. esas mesele sevemeyen insanların çektiği eziyettir. selamlar.

bir çok sebebi olabilir.
ayrıca kimse kimseyi sevmek zorunda da değil.
mesela ben söylemlerle eylemlerin uyumuna çoook dikkat ederim.
bu ikisi arasında muazzam bir örtüşme olmalı ki sevebileyim.
uyumsuzluk gördüğüm zaman ister uyarırım ister ilişkilerimi maslahatgüzarlık seviyesine indiririm, belki hiç görmem ve duymam.
o yüzden beni kimse sevmez, "sen de çok takıyosun ya", "sen de çok ince şeyleri düşünüyosun ya"
benim sözlüğümde buna omurga deniyor seni bilmem...
ve bunu hayatımın her alanında iğne ucu kadar boşluk kalmayacak derecede uygularım; ölçer biçer tartarım.
sözlükte bile.
-sürekli mızmızlanan zayıf karakterli kişileri sevmem
-ben acayip düşünüyorum, sürekli tavana bakıyorum diyenleri sevmem
-arabesk varoşları sevmem; dinlemek başkadır yaşam tarzı olarak arabesk olmak başka
-arapperest, kendi halkının haline bakmadan filistinli peşine düşenleri sevmem
-atatürk'e minnet etmeyenleri, saygı duymayanları sevmem
-kıçı başı ayrı oynayan, elde edeceği şey için kişiliğinden ödün verenleri sevmem
-kendini abartanları, kendine olmayan eklemeler yapanları sevmem
-ben aşırı sapyoyum, ben aşırı bilmemneseksüelim diye kalıplarla tanımlayanları sevmem.
-değişmek gelişmektir, yavşaklık değil. sevmem.
-öncelikli endişeleri beklentileri bomboş, ithal ihtiyaçlar ve zevkler olanları sevmem. bkz: kruvasan fiyatlarının aşırı zamlanması
-sürekli anam da anam babam da babam bacım da bacım kocam da kocam eşim de eşim diyenleri sevmem, bi tek sende yok.
-burssuz özel üni mezunuysanız sevmem.
-mezun olur olmaz babasının şirketinde işe başlayanları sevmem.
-hiçbir dikenli yoldan geçmeyip nasihat vermeye çalışanları sevmem.
*

zeki müren'den ah almış olabilir.

doktoru sevecektir.