hoşlanılan insanın kötü yönlerini görmemek

aranızdaki ilişki ciddi bir boyut kazandığında sizi pişman edecek durumdur. gözlerinizdeki perde inince ani bir soğuma ve tahammülsüzlük oluşabilir.

sonradan çok güzel görüyorsunuz merak etmeyin.

en sevdiğim.

ne kadar çar çakal, ipsis sabsız, cadaloz, varoş, gıcık, iğrenç, hanzo, kıskanç filan sevdiysem hiç kötü yönlerini görmedim.

hep mutsuz ettiler ama olsun. aşk böyle bir şi.

her insanın kusuru vardır lakin serseri ipsiz sapsız birinin bu huylarını görmemek bence sıkıntılı bir durumdur

prefrontal lop'un işleviyle alakalı bir durum. bilimsel açıklamasını sinan canan ''kimsenin bilemeyeceği şeyler'' adlı kitabında keyifli birşekilde yapmıştır.

hoşlantım bitti hala göremiyorum, herkesin de kötü yönlerini görmeyiverin aşk bütün rasyonel olmayışı ile güzel.

göze perde inmesi durumudur. gösteri zamanı gelir,perde iner ve sahne görünür.

kötü bişey bence ozaman bu kötü yönleri bir süre sonra durduramazsın buda büyük bir sorun olur kötüyü beraber düzeltmek daha güzel bi yöntem.

boşa dememişler sevmediğin birinin nefes alması bile batar sana. ama sevdiğin kalkıp yemeği boşaltsa kafana sesin çıkmaz..

ikili ilişkilerde daha çok seven kişinin kendinden verdiği en büyük tavizdir. maalesef bunu şahsım da çok yapar ve asla akıllanmaz. bunun için bir tanım yapmaya çalışırsam "sevmek ve sevilmek için kör olmak" diyebilirim. hoşlanılan kişiyi daha yakından tanıyınca ve onun tarafından sevildiğini anlayınca bu körlük bir anda kayboluverir. eğer her şeye rağmen kaybolmadıysa bunun adı aşk değil de nedir efenim