hrant dink

2007 yılında agos gazetesi önünde öldürülen ermeni gazeteci.

ogün samast tarafından öldürülen ermeni kökenli gazetecidir. olaydan sonra ulkenin yarısı ermeniyiz diyerek ermeni olduğunu iddia ederken, samast'ın trabzon akçaabatta ikâmet eden amcaları kahvehaneleri bayraklarla donatmış, samast'ı kahraman ilan etmişlerdir.

ülkemizde böyle bir cinayetin işlenmesi utanç vericidir. utanmak için geç değil.

ermenistan’ın karabağ’da işgâlci olduğunu ve çekilmesi gerektiğini söyleyen agos gazetesi eski genel yayın yönetmeni. eğer bugün hayatta olsaydı kendi cemaati tarafından hain ilan edilebilirdi.

ayakları dışarda, ayakkabısı delik (bu her düşündüğüm zaman içimi her defasında burkandır),üstü örtülü,yerde yüz üstü yatışı aklıma en net kazınan o çocuk yaşımda.
yaşatmak yerine öldürmek,bunu kaç yaşıma gelirsem geleyim benim aklım almayacak.
her türlü ayrışıma lanet olsun. din,dil,ırk,milliyet, cinsiyet,ten rengi, düşünce farklılığı,mezhep ve daha nicesinin hepsine.
son söz tüm derinliğiyle sezen'e kalsın yine. o'nun ardından,o'nun için.
ve belki de bir daha bu toprakların gökyüzünden hiç geç(e)meyecek tüm güvercinler için.

güvercin

mabel matiz'in öteki isimli şarkısı kendisi için yazılmıştır .

bugün katledilişinin yıldönümü olan gazeteci. türk nefretinin ermeni halkına zarar verdiğini söylemişti. ancak onu vuran çocuk bunu vatan için yaptığını söylüyor, vatandaşın güvenliğinden sorumlu polisler eline bayrak tutuşturup fotoğraf çekiniyor, takdir edip sırtını sıvazlıyor. onlar tüm bunları yaparken erivan'da, türklerden nefret eden bir ırkçı kendi haklılığının ortaya çıktığını savunuyor. avrupalılar yine ve yeniden ermeni katliamı diyor, diaspora ermenileri türklere karşı propaganda için kullanabilecekleri bir argüman buldukları için gizlice mutlu oluyor, dünyanın geri kalanı barbar türkler diyor. tüm bunlar olurken onu vuran çocuk hala bunu vatan için yaptığını sanıyor.

asla, ama asla milliyetçi olmamam için bir sebep. altı delik ayakkabılı resmi ve türk bayrağı ile poz veren it geliyor aklıma hep.

2007 yılında, gazetesinin önünde, ayağında tabanı delik ayakkabılarıyla yüzü koyun yatan bir güvercindir...
kimsesiz bir anadolu ermenisi, barışa ve kardeşliğe yeminli esmer yüzlü bir çocuk, koruyamadığımız bir çocuktur...

güvercin ürkekliği ile yaşamış, sokak ortasında sırtından vurulmuştur.
katilinin eline de bayrak verilip fotoğraflar çekilmiş, kahraman ilan edilmiş, hatta kimi polisler protesto eylemlerine cinayet günü ogün samast'ın taktığı beyaz berelerle gelmişlerdir.
ayrıca ogün'ün cinayeti tek başına planlamadığı belli olsa da, bunca yıldır kamu vicdanını rahatlatan bir dava süreci de işlememiştir.

ama gariptir ki yaşamını barış ve kardeşliğe adamış hrant'ın ölümü, bir noktada türk milliyetçileri ile ermeni milliyetçilerini birleştirmiştir. türk milliyetçileri hem solcu, hem ermeni, hem oydu hem buydu diye ölümüne canı gönülden sevinmişlerdir. ermeni milliyetçileri ise ayaklarına bağ olan bu 'hain'nin hem ölmesine sevinmişler, hem de ellerine türk düşmanlığını körükleyecek harikulade bir koz geçtiği için avuçlarını zevkle ovuşturmuşlardır.

bizeyse bir buruk gülüş, iki damla göz yaşı ve 14 yıldır hiç eksilmeyen bir acı kalmıştır hrant'tan geriye... ama ne gariptir hatırası bizi daha bir çok bağlamıştır bu memlekete... çünkü onu yitirdiğimizden beri bu memleket bize, esmer yüzlü yetim bir ermeni çocuğundan emanettir. onun yarım kalmış kardeşlik türküleri ve canından çok sevdiği anadolusu hepimize emanettir o günden şimdiye...

yokluğunun içimizde bıraktığı geçmeyen yaraya rağmen, iyi ki geçti ömrümüzden...

inan olsun dostlar, inan olsun kardeşler, bu karanlığı yırtacak dünyayı yeniden kuracağız bunu bir güvercine ve memleketimize borçluyuz....

"iyi ermeniyimdir, iyi de solcuyumdur" yerim ben seniiiii.

delik ayakkabısıyla işine giderken tüm derin ve yüzeysel güçlerin işbirliği sonucu katledilen ermeni. o ermeniyi sokak ortasında alçakça katlettiklerinden beri hepimize daha hukuksuzca zulmediyorlar.
bu derin ve yüzeysel güçler evet çok güçlüler. ama güçleri işine giden silahsız yaşlı bir ermeniyi iş birliğiyle öldürmeye yetti. zira bu güçler çok korkaklar. katlettiklerini sandıkları yaşlı bir ermeni değil hakikatti. ben betontan başverip fışkıran nice çiçekler görmüşüm. o günden beri yaşamın her yerden fışkırdığına şahidim. hakikatte tam böyle bir somut yaşam nesnesidir.

"güvercinim uyur mu,
çağırsam uyanır mı?"

ülkücüler tarafından katledilen adam.

--spoiler--
adalet ülkemde hrant dink'in ayakkabısı...
--spoiler--

a hrant, ateş-i nar kardeşim, seninle zengindim
ben seninle bir daha kırılıncaya kadar kalbim

ben turnalar semahında, sen güvercin dansında
maviler cemine nefes olacaktık düş bu ya

insanın vatanı arkadaşıymış, bildim, tanrı bile
arkadaşı olsun diye yaratmadı mı dünyayı

her arkadaşla bir vatan ölür, her gözyaşıyla
tanrı bir daha, her güvercinle bin turna...

aslında ne türk'üz, ne kürd'üz, ne ermeni'yiz
öyle bir 'baba'mız var ki hrant, hepimiz yetimiz

kırılmamış bir nar gibi kalbimiz kırık, yetimiz*

eşi rakel dink'in de söylediği gibi bir bebekten bir katil yaratan karanlığın kurbanı olmuş eski agos gazetesi genel yayın yönetmeni, ahparig.

ya ben tehlikeyi çok sevdim, ya tehlike beni. ama inanılmaz derecede de masumdum.

evet kendimi bir güvercinin ruh tedirginliği içinde görebilirim, ama biliyorum ki bu ülkede insanlar güvercinlere dokunmaz. güvercinler kentin ta içlerinde, insan kalabalıklarında dahi yaşamlarını sürdürürler. evet biraz ürkekçe ama bir o kadar da özgürce…
hrant dink

"güvercinler kentin ta içlerinde, insan kalabalıklarında dahi yaşamlarını sürdürürler. evet biraz ürkekçe ama bir o kadar da özgürce."

“silahlara veda
geceye rüyaya ve sana
yalnızlığın geyik gözlü çıkmazından
düzenlerin çıkmazına”

her 19 ocak'ta içimin sızlayarak andığım kardeşim hrant.

türk ve ermeni halklarının barışı ve türkiye’nin demokratikleşmesi adına çıktığı yolda iktidar ve ortağı fetö tarafından faşistçe katledilen hrant dink’i saygı ve minnetle anıyorum.

ahparig... saygı ve özlemle.