ibrahim tatlıses sinematik evreni

tıpkı özcan deniz sinematik evreni ve mahsun kırmızıgül sinematik evreni gibi sinefillerin hasta olduğu, bağmlılık yapan, her anlamda öncü, yerli ve milli bir sinematik evrendir. biraz devlet desteği olsa dc ve marvel sinematik evrenlerinin ismi bile duyulmazdı.

yönetmen olarak türk sinemasına hizmetlerde bulunmaya 1982 yılında yalan (film)i ile başlamıştıribrahim tatlıses. film o kadar gereksiz ve o kadar anlamsızdı ki kült statüsüne erişmesi uzun sürmedi. ertesi yıl günah (film) ve yorgun (film) isimli filmleri çeken yönetmen o dönem yaygın olan şarkılara klip yerine film çekme modasında da oldukça öncü bir rol oynamıştır.

yönetmenlik yaptığın filmlerde mutlaka başrol oynayan ibrahim tatlıses kötü bir yönetmen olduğu kadar kötü bir oyuncu da olduğunu cümle aleme göstermiştir. başka filmlerin yanı sıra hülya avşar ile çektiği mavi mavi (film) çok ayrı bir yeri olan filmdir. şarkının patladığı yıllarda çekilen film hülya avşar'ın güzelliği ile bir seviyeye kadar katlanılır olmuştur. ikili 1988 yılında aşıksın (film) ve hülya (film) filmlerinde de bir araya gelmiş ve aynı kötülük istikrarı devam etmiştir.

bundan sonra başka filmler de çeken yönetmen daha sonra fırat (dizi) isimli bir dizi çekmiştir. dizinin çekiliş tarihi önemlidir. dizi 1997 yılında çekilmiştir. yani eşkiya (film)'den bir yıl sonra. erkan oğur'un bu film için söylediği ve muhteşem bir iş olan fırat türküsü patlaynıca ibo da durur mu, bir sene sonra yapıştırdı cevabı. bu dizide bir çocuk oyuncuyu gerçekten ağlaması için tokatlaması da metod oynucları için önemli bir yol haritası olabilir.

sadece filmlerle kalmayan ibo klipler de çekmiştir. kliplerin ortak özelliği birörnek giyinen insanlar ve senkronik hareketlerdir. film tadında olan klipler en az filmler kadar kötüdür.

ibo gençken tam bir yılmaz güney hayranıdır. bu hayranlık dövüş müsabakası izleyen bir çocuğun maç bittikten sonra kendini bir dövüşçü olarak hayal edip kendi gölgesiyle dövüşmesine benzer..
fakat ibo'nun talihi bir hayalden ötesiydi..
o, karakteriyle olmasa bile sesiyle haklı bir şöhret kazanmış ve hep hayalini kurduğu film çekmek işini gerçekleştirme şansına sahip olmuştu..
bu filmlerden hülya avşar, perihan savaş ve derya tuna ile başrolünü paylaştıkları ibo'nun sinemasında ayrı bir yer tutar..
filmlerinde genellikle 'duygusal kıro' karakterlerine can veren ibo, özellikle öpüşme sahneleriyle izleyicisinin gönlünü fethetmeyi başarmıştır. izleyici onun filmlerinde şiddeti, cinsiyetciliği, aşkı, ilkel insan davranışlarını dibine kadar yaşar. modern dönemde çağ dışı bir figürün hayat maceralarını işleyen bu filmler, bir mağara adamının medeni hayata dair bazı alışkanlıkları, davranış kalıplarını kendine göre yorumlamasıdır çoğu zaman.
bu bakımdan ibo'nun filmleri hem eskinin hem bugünün kaynaşması, eskiyle yeninin buluşmasıdır. onun filmleri, bir yandan çağlar ötesinden bir vahşi, saldırgan, baskın erkek ilkelliğini, bir yandan da yumuşak, anlayışlı, duygusal erkeği tasvir eder.
her ne kadar yılmaz güney hayranı olsa da çabaları ve yetenekleri sinema tarihine yeni yılmaz güneycilik akımını getirmemiştir.
ibo filmleri adeta bir monografi çalışması, sinema tarihinde özgün bir denemedir.


-----
ibo'nun filmleri
muhteşem bir çatışma, akıl yanmasıdır..
-----
ibo seyirciyi çağlar ötesi bir yolculağa çıkarıyor...
-----
daha önce böyle bir şey izlemediniz...
-----

marvel sinematik evreninden daha az fantastik değildir.
(bkz: escapism)