içinden gelmemek

ihtiyacın vardır, istersin, özlersin belki ama her şeye rağmen harekete geçmek içinden gelmez bazen.

bazen bir şeyler yapmak, söylemek istersin ama içinden gelmez. yorulmuşsundur.

yorgunluk, üşengeçlik, tükenmişlik.

dönemezsin o eski ruh haline, o heyecana, o şevke, o ihtirasa... yorulmuşsundur artık. birde durup dururken hançerlenmek var... tekeldeki çocuk gibi sandalyeden kafa üstü düşüp bitirirsin...

her şey adeta içimizden geçmiş, bizim de içimiz geçmiş, bu saatten sonra içimizden ne gelir?

ruhani olarak bir konu veya konu grubu hakkında isteksiz olmak manasında

bu kış mevsimi kadar ruhumu emen başka birşey yok varsa da aklıma gelmedi bilmiyorum da bu kış aylarında içimden birşey gelmiyor sözlük. bak ayılara kış uykusu diye bir teknik geliştirmiş yatıyorlar o kadar ayı yanılmış olamaz herhalde diye düşünüyor insan haliyle.

ıcimden gelmeyen o kadar cok sey var ki. misal su an eve gitmek icimden gelmiyor. cok acil calismam lazim calismak icimden gelmiyor. birileriyle konusmam lazim ama kimseyle konusmak icimden gelmiyor.
gelmiyor aga. ıcim disima ciksa tekrar icime sokmak icimden gelmiyor o derece.

gelmiyor, gelmiyor. içimden dışımdan.. sadece baksam, otursam, dursam mal mal. bu yaşadığım ne kaçıncı depresyon ya da adını koyamadığım duygu durumu. beni öyle kilitliyor. mıh gibi çakılıp kalıyorum. midemden ekşi bir tat geliyor ağzıma artık. takma kafaya neyse boş ver diyende yine kendimim, kendi kendine sözünü geçiremeyende. gelmiyor içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor, o kadar işte..

yapmak istenen şeyleri gerçekleştirmeye engel olan durum.