insana umudunu kaybettiren şeyler

kötülerin her daim yolunu bulması, bir şekilde kazanması. iyi niyetin geçerliliğini yitirmesi.

iyiliğin,iyi niyetin,hoşgörünün eziklik olarak görüldüğü ve güçlünün değer gördüğü bir ortamda yaşamak. *

umut etme sistemlerimiz.

bir şey sebep olarak görülür ya da hayatın yokuş yaptığı zaman aralıkları sorumlu tutulur ancak gerçekte stratejisi bireysel açıdan zekice hesaplanmamış bir umutlu olma hali oldukça kırılgandır. biz bir şekilde elverişli zamanlarımıza tutunmuşuzdur ve bel bağladığımız şeyler yok olduğunda umudumuz çöküntüye uğrar.

hazırlıklı ve güçlü olmak emniyet kemeri kullanmak misali ise sistemimizde, hayat oldukça zorladığı dönemlerde bizi ezer geçer..
hayat hiçbir zaman bizi ya da diğer şeyleri çıtır çerez gibi yiyip yok edecek bir güce/yetkiye sahip değildir. ancak hayatın bir tuzağı/hilesi vardır : her şeyi sonuna hazırlar!
son hazin mi olacak yoksa istediğiniz şekilde mi olacak, bu biraz bizim ve diğer şeylerin bizi nasıl bir sona hazırladığına bağlıdır.

son umudun da tükenmesi! böyle bir sistem güvenilir değildir. insan işini şansa bırakırsa, son umuduna zeval geldiğinde, tuzağa düşmüş bir zavallı gibi mahvolur gider.

tamamen kendim.

(bkz: umut edemeyiş)

ey sevgili halkım.. sokakta, tv.de, seçimde, çevrede sana bakıyorum.. 25 yıl yahu yirmibeş yıl. çeyrek yüzyıl.. hemde bilgi çağında.. bir işaret, umut ışığı.. bir belki.. hiç olmazsa... lütfen..

uğruna çok çaba sarf edip elde edemediğini başkalarının hileyle elde etmesi.

bazı bilim adamları ve çevremdeki insanlara göre benim. çevremi acilen değiştirmeliyim.

(bkz: hayat pahalılığı)

ulan bi karavan alma hayalim var ama bir ülkede bir şeye ulaşmak bu kadar mı zor olur ya.

devranın bir türlü dönmemesi

tefeci, köleci, tekelci düzen.

yöksek enflasyon, yüksek fayiz, darbeler, mutıralar, terör, torpil, rüşvet..

bir hayal için sadece sen çabalıyorsan o zaman kırılmayı bırak paramparça oluyor umudun ve sonra kalbin ve sonra tüm benliğin...