insanın ağzının tadını kaçıran olaylar

eve geldiğimde kapıda faturaları görmek.

bir hevesle mutfak toplarken bulaşık makinesinin dolu ve çalıştırılmamış olduğunu görmek.

yeni aldığım herhangi bir eşyanın bir yerinde sorun çıkması. ya zaten yeni almışım, bir hevesle açmışım, kurmuşum, heyecanla tamamlandığını, çalıştığını görmek istiyorum. ama elime geçen hayal kırıklığı. işte o anlarda keyfim öyle bir kaçar ki... aldığımı, olduğu gibi yarım yamalak şekilde kenara atıp sinirim geçene kadar birkaç gün yüzüne bile bakmam. sonra tabi el mecbur çaresine bakmak zorunda kalıyorum.

alışveriş sonrası torbaları güç bela eve taşıdıktan sonra çantayı arabada unutmak. çantanın içinde telefon şarj aleti cüzdan paket ve çakmak mevcut.

gsray hissesinin düşeni kırmasına rağmen 4 üzerine atıp orta seviyede 5 ile 6 bandına gelememesi.
endeks askerden gelmiş gibi coşarken xspor'un eksi de olması.

insanın normal yaşantısında aniden gelen olumsuz olayları tanımlayan atasözüdür.

seçim sonuçlarını izlemek.

özenerek yaptığım yemeğin yanması ya da tadının kötü olması. saatlerini vermişsin ya bunun hatrına biraz güzel olsaydı bari dedirtir.

tv izlerken reklam girince kumandayı ararken kumandanın uzakta olduğunu farketmek.

koyu muhabbetin arasına dertlerini sokan arkadaş tipi.

tam uyuyacakken aklına saçma sapan şeyleri gelmesi ve uyuyamaman

sınav süresini bir saat yapacağım diye bize canlı derste söz veren hocanın on beş dakika süre tanıdığını fark etmek. on beş dakika ne demek ya, internet bile bizi sistemden atmakla uğraşmaz siz zaten kalmışsınız, der.

kalemin çatlayıp mürekkebinin çalışma masasına dökülmesi.

cinayet haberleri görmek

yemek yerken televizyonda iğrenç bir sahne görmek.

oyun oynarken elektriklerin gidip gelmesi.

yaprak dökümü hayriye..

bilhassa kadın cinayetleri, ağaç cinayetleri, insan cinayetleri, hayvan cinayetleri. cinayetler.

şiddet
gün içinde, hayatın merkezinde ya da gözümüzün önünde ama görmezden gelinen şiddet..
sonu fecaate varan eylemleriyle düşündüğümüzde dahi ta içimize kadar kanıksanmış, alıştığımız ya da alıştırıldığımız şiddet..
söylenen bir sözcükte, kontrolsüz öfkeli, kibirli ve şımarık bir tepkide,
hissettirilen bir duyguda veya atmaya korkutulduğumuz adımlarda,
ilişkilerin seyrinde, normalmiş gibi empoze edilmeye çalışılan ya da normalleştirilen ve bazen de normalleştiremediğimiz , boyun eğemediğimiz için gittikçe artan şiddet...
dışarda başkalarına yeryüzünün en riyakarca ve mide bulandıran kibarlığını, anlayışını, ennn hassas insanlığını (!!!!!) gösterirken içerde köle zanneden ve çok sahtekar ve çok aciz ve alçaklıktan gelen şiddet...
kibrinin parlaklığını aydınlık zanneden akıldan gelen şiddet...
özgürlüğüne saygı duymayan şiddet,
özgünlüğüne katlanamayan şiddet,
ezberbozmuş bir hayata karşı kıskançlık kiniyle yanan ve yakan şiddet...
sanatta, işte, sokakta, geniş çevrelerde ya da dar alanlarda; karşı cinsinle ya da hemcinsinle , dostunla ya da düşmanınla fiziksel, psikolojik ve hatta şaka olarak bile karşına bir dev gibi dikilen şiddet...
yazıya bir son bulmaya çalıştım lakin öyle uçsuz bucaksız ki nerden başlayıp nereye varacağını ;ne zaman, nerede ve nasıl nihayet bulacağını bilemedim. bir nihayet olacak mı onu da bilmiyorum.. bunu, belki bir godot bekleyişi gibi bekliyor ve diliyorum.
insanların size gösterdikleri iyi niyet ya da tavır sizin için bir lütuf değildir. bu sadece onun güzelliğini gösterir. insanlardaki güzellikleri öldürmeyin, içinizdeki şiddeti taşlayın ve bir parça da , mümkün olabilirse eğer, iyi olun ya da olmazsanız da en azından uzak durun. hayatınızdaki insanlar size bedel değildir.
masumiyetlerini cezalandırmayın..
içlerindeki melekleri yaşatın.

sokakta ilgi odağı olduğunu zannederken birinin pantolonunun yırtıldığını söyleyivermesi ardından tüm bakışların ve cümle ilginin sana degil de ona olduğunun ayırdına varman olabilir pekala.