insanın sıradan biri olduğunu anlaması

25-30 yaş aralığında genelde insana dank eden durumdur. özellikle tek çocuk olarak büyüyen insanlarda bu yıkım daha çok görülür.

teknolojinin içinde büyümek ve bireyselleşme sonucu herkes kendi kabuğuna çekildi ve kendisinin özel olduğunu, en iyiyi kendisinin hak ettiğini düşündü. haliyle sıradan olduğunu bir şekilde anladığı zaman beton çarpmış etkisine yakalandılar.

çünkü aileler çocuklarına tanrıymış gibi davranmaya başladı. bu boş özgüvenle yetişenler şu an bunalıma girdiler. çünkü insan sayısı çok ve sen milyarlarca insandan sadece 1 tanesisin. haliyle;

1- senin ölümün dünya için önemli değil.
2- senin üzülmeni, mutlu olan bir çok insan önemsemiyor.
3- herkes tarafından ilgi duyulması gereken zeki biri olduğunu düşündün ama değilsin.
4- senden kötü durumda ve senin asla ulaşamayacağın çok daha iyi durumda olan insanlar var.

ortalama insan ömrü 80 yıl. yaşlanacaksın ve bazı şeyler bazı yaşlardan sonra olmuyor.

30 yaştan önce ve sonra hayat daha farklı.

ev araba almak istiyorsun bari sıradan bir insanım durumum iyi olsun diyorsun lakin;

18 yaşında araban olması ile 50 yaşında olması arasında dağlar kadar fark var. aynı şekilde evde öyle.

çocuklarına bırakırsın en kötü diye düşünüyorsun. ama öldükten sonra 1 yıl içinde o evin senin sayende olduğunu bile yer yer unutacaklar. torunların zaten cenazene gelmek yerine pc oyununu tercih edecek. cenazeye katılsa bile aklı eğlencede olacak.

şimdi her zaman böyle olmaz belki benim basıma bu gelmez diyorsun ya işte o güzel olasılığın içinde senin olma şansın % kaç o önemli.

kötü bir haberim var daha kötüsü de olabilir. hayallerini gerçekleştirmeden sakat kalabilirsin. sağlığın elden gidebilir.

sen insansın ve zayıfsın.

insanın aslında en değerlisinin kendisi olduğunu anlamasıyla eş zamanlı ortaya çıkan paradoksal problematiklerin çıkış noktası olan farkındalık tipi.

bir sürü hikaye arasında ufacık bir deneme yazısı olarak bile var olsanız başrolde siz varsınız. o rolü kaptırmayın, kapmaya çalışanların gözüne biber gazı sıkın.

çünkü sen kimsiniz !!

herkes kendini farklı zannediyor. herkes başka seviyor, acı çekiyor, yoğurdu farklı yiyor. oysaki özünde birçok noktada sıradan oluşunu görmezden geliyor. gerçekten zannettiğin kadar farklı mısın? hissettiğin duygular, hareketlerin sana has olan şeyler mi?

katılmıyorum. bence her insanın net bir yeteneği vardır ama bunu ortaya çikaracak uygun ortam ve zemin hazırlanmamıştır. örnek vermek icap ederse ; üstteki yazar belki keman virtüözü olacak zanaata sahipdir belki ama hayatında eline keman almamış ve bu yeteneği zâyi olmuştur.

gayet makul olandır. tam tersini düşünsene, birgün uyaniyorsun ve sıradan biri olmadığını anlıyorsun. düşüncesi bile ürkünç.

ben sıradan biri bile ol(a)madığımı anladığım aşamadayım.

bence sıradanlığımız karşılaştırdığınız grubun büyüklüğü ile ilintilidir.
mesela 8 milyar insan içinde çok sıradanız,
ama 85 milyon içinde daha az sıradan,
85 kişi içinde daha da az sıradan.

sizce de kişinin diğerlerinden farklı olduğunu düşünmesi gayet olağan ve iyi niyetli bir çaba değil mi? hiçbirimiz unutulma hakkımızı kullanmak istemeyiz neticede, kafamızda kurduğumuz hayale odaklanır egomuzu besleriz. fakat gelin görün ki şu afili gezegende minicik bir kum tanesiyiz. kendimizle yüzleşmek zor olsa da kafamızda konumladığımız değer paha biçilemez. sözün özü kimseden bi farkımız yok, ayrı ayrı her birimiz sıradan birileriyiz.

her insan parmak uçlarına kadar farklıdır ama benzerlikler çok olcak illa ki...niye buna sıradanlık denilsin?

umurumda olmayan şeydir. kendimi özel sandığım/hissettiğim de oldu, sıradan biri olarak/gibi de.

vallahi artık umurumda bile değil. sen vasat bir herifsin de dense, sen çok sıra dışı birisin de dense hiç tınmıyorum artık. yani olduğum gibiyim işte. kendimi biliyorum. belki de yaşla alakalı.

genelde sıra dışı olduğumu söylerler ama bunu bir iltifat olarak alırım ve öyle gülümseyip teşekkür ederim ve günüme bir değişiklik olmadan devam ederim. 20'li yaşlarımda popom kalkardı, o iltifat sayesinde tüm gün popom tavanda bile gezebilirdim ama, yalan yok. :d

insanın bir diğerine göre sıradan olması değil mesele , insanın diğerleri ile birlikte ama kendisine göre bir anlamı olduğu , o olmazsa bir şeylerin eksik kalacağı , onunla tamamlanan bir sistem içinde diğerleri kadar önemli olduğunu anlaması.
işte bunun gibi bir şey.