insanların hayvanlara yenildiği emu savaşı

bugünlerde emu kuşu, avustralya ordusunun üstünde bile işareti bulunan bir avustralya ulusal sembolü kabul edilir. ancak avustralyalılar bu uçamayan kuşlara karşı her zaman bu kadar düşkün değillerdi.

birinci dünya savaşı’ndan sonra, avustralya hükumeti eve geri dönen askerlere istihdam bulmakta zorlanıyordu. buldukları çözümse şuydu; 5.000’den fazla askere para ve ülkenin çorak batısında toprak vermek. devletten gelen destekle birlikte bu yeni çiftçiler buğday ekmeye başladılar.

avustralya, büyük buhran ve kuraklık nedeniyle zor dönemlerden geçiyordu. batılı çiftçiler için ise daha da zorlaşıyordu: 20.000 emu kuşuyla yüzleşmek zorundaydılar.

bu devasa kuşlar, avustralya’nın orta kısmında yaşıyorlardı ve batıya su bulabilmek için göçüyorlardı. ancak yolda en sevdikleri besini görmüşlerdi: buğday. buğdayları yağmalamış ve çitleri yırtmışlardı.

yağmacı kuşları yenebilmek mümkün değildi. bu yüzden çiftçiler yardım alabilmek için başkent canberra’ya, savunma bakanı george pearce ile görüşmeye gittiler. görüşme olumlu geçmişti, bakanlık lewis makineli tüfeklerle birlikte asker de gönderecekti.

işler ters gidiyor
makineli tüfeklerle ve 10.000 civarında mermiyle emuları durdurmaya çalıştılar. ancak bir sıkıntı vardı, pek de bekledikleri gibi gitmiyordu.

askerler, düşmanlarını fazla küçümsemişti. birçok kez saldırdılar ancak kuşlar durumdan etkilenmiyordu, çizik dahi almadan doğaya geri karışabiliyorlardı.

baskının ikinci gününde askerler pusu kurmayı denediler. bir barajın yanına gizlenmiş şekilde yatıp beklemeye koyuldular. binlerce kuşa binlerce mermi atmalarına rağmen bir düzineden az kuş öldürebilmişlerdi.

askerlerden biri olan binbaşı g. p. w. meredith, o anı şöyle anlatıyordu:

“her grubun bir lideri vardı… arkadaşları buğdayı hallederken adeta başlarında nöbet tutan bir lider.”

“ilk şüpheli harekette, bir sinyal veriyor ve yüzlerce kafa, tahılların arasından kalkıyor. bazı kuşlar hemen korkup aceleci şekilde çalılara doğru koşuyorlardı. liderleri ise herkes güvenle uzaklaşana kadar bekliyordu.”

emuların askerlerin düşündüğünden daha akıllı ve hızlı olmasıyla meredith ve adamları, kuşlara karşı yenilmiş oldular ve canberra’ya geri dönmek zorunda kaldılar.

meredith, sonradan yerel bir gazeteye şunları söylemiştir:

“eğer bu kuşlar gibi askeri bir birliğimiz olsaydı, dünyadaki her orduya kafa tutabilirdi. bir tank dayanıklılığıyla makineli tüfeklere dayanabilirdi.”

kaynak
site linki " target="_blank">www.nationalgeographic.com....