insanların kendilerini zeki sanmaları

soylemistim daha once.
bu nickimin sebebi kendisini bir halt sananlara karsı dalga gecmek amaciyla alinmis bir nick demistim, yoksa haddimi bilirim ben, oyle ukala sekilde insanlara geri zekali falan demem.

gun gecmiyor su sozlukte zeki oldugunu iddia etmeyen biriyle karsilasmayayim.
arkadaslar, harika cumleler kurmaniz sizin zeka seviyenizi gostermez, bu sadece okumakla kazanabileceginiz bir olay.

o yüzden siz, siz olun fazla kitap okuduğunuz için kendinizi bir halt sanmayın! az zorlasan papağanlar bile kelime ezberliyor.

*

ben de kitap okudum ama salak saniyom valla kim diyo zeki falan. o yuzden zeka ile ilgili aciklama da yapamicam* zeki olsaydim aklimi kullansaydim bu halde mi olurdum. enayilik umarim genetik degildir

asabımı bozan olaydır. bu olayın ardındaki asıl patogenezin bir başka tezahürü ise bir başkasını "o çok zekidir" diye nitelemektir.

mesela sapyoseksüel kişiler beni çıldırtıyor. kendileri "olağanüstü zeki" olduğu için zekadan cinsel anlamlar çıkarıp etkileniyorlar. peki ama karşısındaki kim? hangi ürünü icat etmiş, ne yapmış? yaptığı hangi icraatler ile zekasının bir delilini sunmuş? karşısındaki de kendisi gibi üniversite kampüsünde göğe bakan aklı bir karış havada çocuk işte. onun da kendi gibi diğer "-izm'lerden ödünç fikirleri" var ve bu fikirlerin savunuculuğunu her zeminde yapıyor. bu -izm'leri nispeten iyi savunduğu için mi zeki oluyor?

veya atıyorum birisinin arkasından "o var ya çok zeki o, cin gibi aslında" gibi ifadelere başvuran insanlar adeta sinir uçlarımla oynuyor. nasıl bir kurt, nasıl bir cin kendisi? yaptığı bir davranıştan bu kanıya nasıl vardın? nasıl bir kurtluk ve cinlik yaptı kendisi? epi topu ya kendi çıkarı için yalan söyledi kendi kişisel hesapları adına. bunu zeka olarak adlandırmak bir cehalet örneği.

cehaletten öte bu düpedüz zeka gibi olağanüstü soylu bir kavramı niteleyen kelimenin avamlaşması ve artık bu kelime ile hiçbir anlama gelmiyor.. lümpenleşmiş ve içi boşaltılmış polyester bir kelime oluverdi..

hep böyle insanlarla çalıştım. mesleğim gereği on beş sene önce telsiz kullanırdık.polis değilim. *
ofise geldiğimde şefe sorup görev neyse, neye ihtiyaç varsa oraya giderdim.
bir çocuk vardı. onu da anlatırım bir ara saçma sapan bir insandı. kadın düşkünü manyak.
neyse bu çocuk eve gitmeden önce her gün telsizlerden birini dolabına saklardı.
çünkü o telsiz onun "ben iş yapıyorum ve bunu fena halde gösteriyorum"uydu.
kendini zeki zannediyordu.
ama bu zeka değil bu fırsatçılık, köylü kurnazlığıydı. bir gün ortaya çıktı. kimse de bir şey demedi.
aksine net tabiriyle prim yapmaya devam etti. kendini zeki zanneden bu insanlar, aslında ahlaksızdı fırsatçıydı menfaatçiydi ve kazandılar.
öyle biri olmak ister miydim? istesem de olamazdım ya... hiç öyle bir çabam olmadı.
beni on sene öncesinden arayan arkadaşlarım var. beraber çalıştığımız günleri anarız.hala yanıma gelse kucaklarım. bence ben onları kazanacak kadar zekiymişim. bu da bana yetti.

ne kadar insana özgü ve ne kadar ahmakça.