patronların kendilerini vazgeçilmez sanmaları

büyük bir sanrıdır. nasıl olacak bu düzen?
(bkz: beyaz yaka dertleri)

kapitalist düzenin oluşturduğudur.
bu düzen için ise bu şarkı; (bkz: pireli şarkı)

patronlara özgü bi durum değil bu. bazı insanlarda var bu. kendilerini vazgecilmez sanıyorlar. vazgeçiyorsun olup bitiyor.

gençler iş beğenmiyor argümanının ortaya çıkardığı toplumsal bir sorundur.
(üstelik birden fazla üniversite bitirip kendini farklı alanlarda geliştirmiş gençlerin genellikle ilkokul- lise mezunu işverenlerden iş istemesi da başka bir olay)

gm kendini 20 yıl vazgeçilmez sandı, sonra kovdular, ama adam 20 yıl kaldı mı kaldı. ne kadar sürede vazgeçildiği ile alakalıdır birazda

abi patronla içmekten şu ara iş yapamıyorum, herif anlamıyor.

diyalog şu. bugün naaapıyoruz? mecbur içiyoruz abi.

güya eğitimsel b.k püsür bişi okuyacaktım evde, işte ne bileyim gün batımına doğru da terasta iki kadeh bişi yuvarlarım bakarım keyfime diyorum, hergün içiyoruz lan.

iş hattı çalıyor, açıyorsun x bey bıdı bıdı ‘yarın ilk iş konu ile ilgileniyorum bıdı bıdı’

sıkıldım. patronu kovucam işten artık aa.

her neyse, işsizliğinizin değerini bilin derim çocuklar, bu taraf çok dinamo.