insanların kendilerini çok önemsemesi

bir sorun oluyor veya tartışma üzerinden uzunca bir vakit geçiyor ve o kişiyle yeniden diyaloğa giriyorsun bu da insanların çok dikkatini çekiyor, diyorlar ki “sen napıyorsun sana bunu bunu yaptı nasıl tekrar onunla konuşursun aptal mısın? farkında değil misin? “
farkındayım, görüyorum, yaşadığım sorunu biliyorum ama bu tekrar konuşmamak için bir engel değil çünkü önemli bir mesele değil.
x kişisi ne kadar önemli ve yüce biriymiş ki ağzından çıkan sözler veya bana olan davranışları hayatımı kökünden değiştirecek. ne kadar kudretli, kıymetli, ulu, harika, olağanüstü bir varlıkmış ki onunla dünyayı yerinden sarsacak büyük kavgalar etmişiz.
ben mi anormalim yoksa siz birine kin tutacak kadar birini önemsiyor musunuz?
şahsen ne insanları ne yaşadığım olayları umursuyorum. kimseye surat asıp tavır yapamam en fazla konuşmayı keserim bu kadar.
soğuk yapıp sonra tıpış tıpış gelen arkadaşlarım oldu. yaptıklarının elbetteki farkındayım ama onların anlamsız tavırlarını sorgulamaya veya doğrudan onlara sorup şımartmaya hiç niyetim yok.
geldik gidiyoruz işte çok kasmaya gerek yok.

en çok kavga ederken duyarız.
sen benim kim olduğumu biliyor musun?

insan dünyasının merkezine kendini alabilir, en doğal hakkıdır.

ancak başkasının da dünyasının merkezindeymiş gibi davranmanın, hissettiklerine bu denli önem verilmesi gerektiğine yürekten inanıyormuş gibi hareketler yapmanın bir anlamı yok.

benim böyle düşünenleri ekstra kendine getiresim geliyor tuhaf bir şekilde.
bana neyse.

bu büyük bi' problem gerçekten.

oturduğum insanın çapı belli / kafa yapısı belli / yaptığı işi biliyorum
gelmiş bana boş boş şov yapıyor.

ablacım para üstü elden verilecek
lütfen uzatmayalım, bilmediğimiz konularda konuşmayalım
bak ben yapıyor muyum ?

bu bazı kadınlardaki tanrı kompleksini anlamıyorum
ailesiyle yaşıyor, ekonomik bağımsızlığı köleden hallice, genel kültür desen yok, iki sohbetin belini kıracak tellallık yok
ne var ?

işte sekiz-on tane kalitesiz sırtlanın övgüleriyle kendini bi' halt sanan bir kadın peydah oluyor
hayattaki tek flexi yaptırdığı tırnakları ve dandik dudak enjeksiyonu.

trajik biraz.

öz saygı inşa edeyim derken şerefsizin tekine dönmek.

ancak bir hastalık gelip belasını sevdikten sonra ne şeyim olduğunu idrak edebilecek insanlardır.

çok var böyle ders almamış tipler.
ya dayakla ya da hastalıkla öğrenebilirler..
kim olduklarını, ne olduklarını.