introsunu geçemediğiniz diziler

(bkz: banshe) metodic doubt imzalı soundtracki efsanedir. arada açarım hala

buradan

üç dizinin yeri o kadar ayrı ki introlarını asla geçemiyorum, hatta bazen kafam esiyor ve birkaç kez arkası arkaya youtube'tan bulup izliyorum...

ilki twin peaks elbette, bu güzel intro geçilir mi ya? beni ilk izlediğim zamana geri döndürüyor resmen, o güzel, sessiz, yıllar öncelerinin sakin mayıs ayına....

ikincisi riget... lars von trier'in harikalar yarattığı o güzel dizi... izlerken neden kendimden geçiyorum bilmiyorum, hem müzik hem de introsu ciddi anlamda beni hipnoz ediyor...

üçüncüsü de x files introsu elbette, izlemeden geçen şerefsizdir, haysiyetsizdir, adam değildir, kadın değildir, insan değildir. saygı duruşu.

sadece kurtlar vadisi.

dark dışındaki tüm dizilerin introssunu geçerim.
ama dark ı açıp özel olarak izliyorum.
çok başarılı.

1001 gece

true blood introsunu defalarca izledigimi hatirliyorum.

şüphenin olduğu yere inanç
umutsuzluğun olduğu yere umut
karanlığın olduğu yere ışık
üzüntünün olduğu yere neşe dileyen
anne with an e ve keyifli introsu.

narcos. müziği çok güzeldi.

bir de miami vice. o flamingoların koşuşu hala aklımda.

türk dizilerinde poyraz karayel, muhteşem yüzyıl
yabancı dizilerde hımym, friends, sherlock
black mirror'un üç saniyelik introsunu da yetişemediğim için geçemiyorum *

(bkz: the office)

bu vesileyle paylaşmak zorunda hissettiğimdir: attack on titan. her introsu ayrı güzel.

ne yazık ki en beğenileni değil ama benim en beğendiğim 4 sezon introsu. 19. yy sonları ve 20. yy başlarında savaş teknolojisinin nimetlerini ve etkilerini yansıtmakta olup, "daha geçen bunlar orta çağda gibi yaşıyordu ne ara şeyoldular" da dedirttiği için:

bojack horseman
yaprak dökümü

(bkz: bron/broen)