isimsizler mezarlığına gömülme korkusu

ölmüş gitmişsin, korku nedir farkına varamazsın belki.. ama şimdi kafanızı açın ve hiç tanımadığınız bir kalabalığa girdiğinizi hayal edin, bir tane bile tanıdık yüz yok, herkes aval aval seni izliyor... gelecek kimse de yok sonrasında, oradasın.. yalnızsın ve ebedi hayatın bu şekilde geçecek.

düşüncesi bile korkutucu olan bir durum. belki yüzyıllar sonra adı 'mezarlık' olmayan bir yerde yapılan çalışmalarda fosil olarak dönüştürülecek bedenin. öncesinde çiçek açacak toprağın belki, sonra o çiçeğe bir arı konacak, o arıyı bile tanıyamayacaksın.

mahlası 'abdul' tanımları gayrimenkul diyecekler.

ömer seyfettinin başına gelen olayı aklıma getiren başlıktır.
ömer seyfettin yanlışlıkla kadavra oluyor.

ben öldükten sonra ne olacağım beni pek ilgilendirmiyor. ölmüşüm olum ben.

garip bir korku bence. ben öldükten sonra ister yaksınlar cesedimi, ister rastgele bir mezara gömsünler, ister alıp okyanusun dibine atsınlar, ne fark eder ki? ölmüş gitmişim ya. hayatım, bilincim, anılarımla beraber silinmişim yeryüzünden. geriye kalan yapının nerede veya nasıl olduğu beni neden alakadar etsin ki?

yahu öldükten sonra çukurun başında adım sanım yazsa ne olur yazmasa ne olur? güldürmeyin zabah zabah! hiç tanımadığın bir yerde geberip isimsiz bir mezarda yok olsan da arada bu dünyada nefes alan bir iki insanın aklına simaen düşsen kafi. ne edeyim bayramda zorla mezar taşına gelen iki aktabanın edeceği duayı?